Vanmorgen weer eens een uurtje op mijn akkoestische basgitaar gespeeld hier op mijn kantoor. Ik had een CD op staan van Remos, een bekende Griekse zanger. Vrij onbekende muziek, maar het voelde wel weer goed aan; ik heb niet het gevoel dat je de “feel” snel zal verleren, ook al speel je een hele tijd niet. Met schaatsen heb je dat ook. Na een paar jaar niet geschaatst te hebben went het weer heel snel, ook al kan je de eerste minuten even niet op je schaatsen rechtop blijven staan.

Over muziek gesproken. Vanmorgen lag ik in bed de krant te lezen toen de voorman en vrouw van de groep”Epica” een Nederlandse zogenaamde “Gothic Metal” band live in het ontbijt programma op TV optraden. Waardoor het kwam weet ik niet maar de zangeres klonk zo vals als een aap. Ik rolde er bijna van uit mijn bed. Als excuus mag gelden dat het vroeg was; het is moeilijk om in de kille ambiance van zo’n TV studio, gespannen en niet “warm” gedraaid, live goed te presteren. Dat heb ik vaak zelf aan den lijve ondervonden.

Alleen de allerbesten hebben hier geen last van. Zoals de Zangeres van Krezip – Jacqueline – . Vorige week zong zij op indrukwekkende wijze, live in het avond TV programma van Pauw en Witteman het door haarzelf gecomponeerde “All my Life” met begeleiding van haar band. Kippenvellen bezorgde het mij. Zij deed mij deed denken aan Eddy Reader, – de female lead van Fairground Attraction,- niet zomaar even de eerste de beste. Een paar jaar geleden had ik nog veel kritiek op haar live performance, maar nu moet ik bekennen dat ik Jacqueline als componiste en zangeres als een van de grootsten beschouw in de Nederlandse showbusiness.

De fotosessie van een aantal schilderijen van Hotel Spaander die ik vanmiddag in de open lucht  zou maken op verzoek van de conservatrice van de kunstcollectie moest ik al snel afbreken. Er was te weinig licht. Volgende week ga ik er verder mee. Over Hotel Spaander gesproken. Ik moest vanmiddag lopend door het hotel even denken aan 25 maart in 1971 toen Mary en ik in dit toen al pittoreske hotel onze trouwbruiloft vierden. Ook de BZN leden waren toen uitgenodigd. Op het altaar in de kerk werden door mijn collega’s van toen enige liedjes gespeeld. We hadden toen nog geen zangeres.

Door mijn archief struinend vond ik zojuist foto’s van die trouwerij van ruim 36 jaar geleden. Op de bruiloft in Hotel Spaander zaten hier naast elkaar onze helaas te vroeg overleden manager Jacques Hetsen, die toen nog niet met zijn Tiny was, en daarnaast de toen nog 22 jarige Jan Keizer met zijn vrouw Marie.

Het zonnetje schijnt hier flink, al was het vanmorgen tijdens mijn dagelijkse joguurtje steenkoud. Ik zag net op een visuele satelietopname dat Nederland op dit moment het enige land in Europa is dat geheel onbewolkt is. Het komt niet vaak voor dat zelfs Griekenland en Turkije onder een wolkendek liggen en wij hier niet. Gisteren was ook al zo’n mooie dag, al had ik toen een korte bestuursvergadering van de Stichting Volendam, waarin alle slachtoffers van het Safe Haven beleggingsschandaal uit 1997 verzameld zijn. Dit laatste bestuursbaantje moet ik nog een tijdje volhouden tot alle procedures gevoerd zijn. Een groot deel van het gerechtelijke traject om ons (34 personen) verloren gegane geld (inclusief renteverlies nu zo’n 10 miljoen euro) terug te krijgen, hebben we reeds met succes afgesloten. De Fortisbank en de directeuren van het beleggingsbedrijf Safe Haven zijn door het Gerechtshof en de Hoge Raad schuldig verklaard. We zijn zijn nu met een procedure bezig bij de schaderechter die moet vaststellen of en hoeveel geld de schuldigen ons moeten terugbetalen. 

Heb net een fotoreportage bewerkt die ik zondagmiddag maakte van een doopplechtigheid van een kleinkind van een van onze vrienden. Uiteraard doe ik dat met veel plezier, zoals ik alleen nog maar dingen doe waar ik lol aan kan beleven. Gisteren waren Jan en Kees en Tim hier, en vanmorgen waren Sophie en Thijs op bezoek om hun verlanglijstje voor Sinterklaas in te leveren. Sophie vraagt rose rolschaatsen. “Twee stuks Bap”, want “ze heeft twee voeten”,  zei ze net heel wijs. Binnenkort gaan we met Sophie en Tim naar de Holle Bolle Boom, een kinderpretpark in Tuitjenhorn. Het is voor ons altijd een buitengewoon genoegen om er met de kleinkinderen op uit te trekken. Jan en Kees hebben het nu nog steeds over het Dino Bos in Amersfoort waar we pas geleden waren. 

Ja, en ik zag in een binnengekomen mail vanmorgen dat ik mijn ex-collega’s van BZN aanstaande donderdagmiddag weer zal zien bij de release van een nieuwe Jan Keizer CD in het paviljoen Smit Bokkum in Volendam.  Dat is leuk, dan kunnen we weer even bijpraten en van elkaar horen waar iedereen zoal mee bezig is. Met John Meijer heb ik de laatste dagen veel contact gehad, in verband met mijn HD en Blu Ray activiteiten. Gisteravond had ik met behulp van John voor het eerst een HD slideshow op mijn Mac laptop G4. Nu nog op de TV.

Onze Kees en zijn hoogzwangere Sylvia maken s ávonds veel wandelingen, en komen dan ook vaak even bij ons langs, hier in het centrum van Volendam, maar tot nu toe is er nog geen 6e kleinkind. Zo en dan nu de fietsen maar een even pakken voor een lekker fris ritje. Misschien gaan we wel langs de molen die je ziet als je Volendam binnenkomt uit westelijke richting. Zie hieronder een foto die ik onlangs maakte van deze molen en het pad waaraan hij gelegen is. Dit is ook een van mijn vele dagelijkse joggingsroutes. Op de achtergrond het nieuwe Marinapark in Volendam. Zo zie je maar, niet alleen Oud Volendam is mooi !