Uiteraard maakte ik gisteravond foto’s van ons nieuwste kleinkind Nico. Het is toch een pracht, zomaar weer een familielid erbij. Op wie Nico lijkt is nog moeilijk te zeggen, maar het belangrijkste is natuurlijk dat Nico en zijn moeder Sylvia Out het heel goed maken. (Dick Plat zei altijd : alle pasgeboren kindjes lijken op Winston Churchill) Toen we gistermorgen om half negen van Kees een telefoontje kregen dat het ging gebeuren werden we toch wel zenuwachtig; allerlei scenario’s schieten dan toch door je gedachten. Gelukkig ging alles zoals het hoort te gaan. Sylvia overwoog zelfs gisteravond na de bevalling meteen het ziekenhuis in Purmerend te verlaten en in de auto naar Volendam af te reizen. Uiteindelijk zijn Kees, Sylvia en Nico in het ziekenhuis blijven slapen. Ze komen zo thuis , dus dat wordt weer gebak eten vanmorgen !!

Hieronder de eerste foto van Kees, Sylvia en Nico samen!

JIPPIEEEE ………….Vanavond om kwart voor zes werd ons 6e kleinkind geboren. In het Waterlandziekenhuis in Purmerend is Sylvia, de vrouw van onze jongste zoon Kees bevallen van een gezonde knul van 6,5 pond. Zijn naam is Nico. Ik ga er nu heen om het wondertje te zien en te fotograferen natuurlijk…….                

Afgelopen zaterdag zat ik op vliegveld Lelystad van 12:00 to 15:00 uur in de middag te wachten op voldoende vliegzicht voor 3 les/rondvluchten. De meteoroloog had me in eerste  instantie nog gunstig gestemd, maar helaas; het bleef knudde met het zicht.Het wilde maar niet boven de 3 kilometer uitkomen. Technisch gesproken kan je dan op zicht vliegen, maar het is voor de passagiers en leskandidaten niet zinvol, eenmaal in de lucht zie je geen snars meer. Daar heb dan toch op zijn minst wel 5 of 6 kilomter horizontaal vliegzicht voor nodig. De overigens marginale verbetering zette pas om 17:00 uur in, toen zaten de passagiers en ik al weer bij de open haard thuis.

Vanwege mijn bemoeienis met de organisatie van  “Edam Volendam 650 jaar” waren we gisteren uitgenodigd voor het jaarlijkse concert van het Volendams Operakoor in de bomvolle Vincentiuskerk. De houten bankjes waren hard, maar de 2,5 uur durende zit was de moeite meer dan waard. Alleen al de aanblik van die ruim 100 stoere mannen en vrouwen in onze prachtige klederdracht, staande in die monumentale altaarruimte, was om kippenvel van te krijgen. En dan hebben we het nog niet eens over de fantastische performance van het koor samen met het “RBO Sinfonia” orkest, een bariton, twee sopranen en een tenor.

Voor de afwisseling deze keer geen Italiaanse opera’s, maar stukken van Bizet en Gounod in de Franse taal. Hoewel teksten van een koor voor mij altijd onverstaanbaar zijn, klonk het er niet minder om. Grote klasse, het moet heel veel repetitiearbeid hebben gekost om dit professionele niveau te halen. Het is daarbij wonderlijk hoe prachtig de balans tussen het koor , het orkest en de solisten was, zonder enige geluidstechnische ingreep. Dat is in het “electronisch versterkte” genre zoals bij BZN  wel even wat anders. Vrachtwagens vol met de meest geavanceerde computergestuurde hightech moet daarbij zorgen dat iedereen alles kan horen. Gisteren, in de doorgaans, – voor ons als BZN,- lastige akkoestische omstandigheden van zo’n grote kerk hoorde je elk instrument, elke stem, in de juiste verhouding, met de dirigent als enige “regelaar”. Uiteraard is e.e.a natuurlijk ook de grote verdienste van de componist die elk detail ruimte gegeven heeft. Een heel mooie middag. Het vele werk dat  alle medewerkers eraan hebben gehad heeft zich geloond. Het publiek ging uit z’n bol. We kunnen als Volendammers toch maar trots zijn op dit prachtige koor en de vooraanstaande ambassadeursfunctie die het vervult. Er is geen mooier visitekaartje voor Volendam te bedenken.