Naar aanleiding van mijn vraag in dit journaal hoe het de BZN-fans verging kreeg ik gisteren en vanmorgen bergen brieven en E-mails. Leuk om al die verhalen weer te lezen. Overwegend zeggen de fans het sfeertje bij de BZN optredens te missen, maar met plezier terug te kijken op een prachtige periode in het leven. “Mooi was die tijd”,- de titel van onze laatste CD-, stond als enige tekst veelzeggend op een van de brieven van een Friesche fan. Unaniem vinden de ex-BZN fans dat de verzameling BZN CD’s veel meer waarde heeft gekregen, nu het BZN live geluid voorgoed verstomd is. Ook zeggen veel fans de files en het late thuiskomen NIET te missen, en ook een beetje meer van hun extra vrije tijd te genieten. Ook wordt veel gevraagd hoe wij het na-BZN se leven ervaren.  

Natuurlijk mis ik wel de gezelligheid onder elkaar, de warmte van het publiek, de echtheid van de trouwe fans. Graag had ik daarom nog een tijdje met BZN doorgegaan, nog een laatste CD maken. De Showbizz mis ik echter als kiespijn; feitelijk heb ik er net als de meesten van mijn collega’s nooit deel van uitgemaakt. Ik had geen enkele affiniteit met het kleffe nepwereldje dat elke dag in Shownieuws en RTL Boulevard op de buis aan je voorbijtrekt. De parade van publiciteitsgeilerikken, doorzichtige hypes, nietszeggende kortstondige cults, maar vooral veel lege en holle vaten. En ik zeg dit niet uit kinnesinne; ons succes is nog steeds ongeëvenaard. Dat ik nu helemaal niet meer met deze nepwereld geconfronteerd word werkt bevrijdend.  

Ik durf nu zelfs te stellen dat ik mijn “pensionale rust” als een heerlijk gevoel ervaar. Een weldadig gevoel dat ik nog nooit eerder heb gehad, en bijna niet kan omschrijven. Ik weet niet wat me overkomt. Goede “retired” vrienden hadden het me al ingefluisterd, maar ik had nooit verwacht dat het leven van een pensionado zo prettig en ontspannen kon zijn. Kennelijk heb ik altijd onder een grotere druk geleefd dan ik dacht. Beschouwde ik de eeuwige onrust in mij,- de presteerstress waar ik continue onder gebukt ging,- als normaal; ik wist gewoon niet beter. Het verschil merk ik nu, nu ik me niet meer hoef te bewijzen; niets meer moet, maar alles mag. Zonder restricties of agenda’s.  In volkomen vrijheid letterlijk en figuurlijk door het leven zweven.  Genieten van de tijd die ons nog gegeven is, van al het mooie op deze aarde. Van maandenlange vakanties naar paradijselijke oorden waar vroeger geen tijd voor was, ad hoc tripjes maken die ik vroeger nooit kon plannen, mijn hobbies vliegen en fotograferen, fietsen op de Wadden, tot spelen met de kleinkinderen. Met op de achtergrond het buitengewone voldane gevoel mijn indrukwekkende muziekcariëre op zeer waardige wijze afgesloten te hebben. Op een hoogtepunt. Een mooier eind aan zijn arbeidzame leven kan een mens niet bedenken. Ik zit echt lekker in m’n vel, waar heb ik het aan te danken, denk ik dan wel eens als ik ter afsluiting van zo’n prachtige dag eens een lekker afzakkertje neem in onze eigen Weinstube.

Hebben wij dan helemaal geen narigheid of problemen? Jazeker, we houden ons vaak bezig met de vraag: “Hoe kunnen we hier zo lang mogelijk door blijven ademen” ? 

ps: Nog een acuut “probleem” : regen in de Oostenrijkse bergen. Ons mogelijke ad hoc tripje naar de sneeuw gaat dus(deze week) niet door.

Vanmorgen zag ik iets unieks op TV. Een paar studenten van de TU Delft lieten hun trots:  “de Delfly” zien.  Dit is een miniatuurvliegtuigje dat vliegt zoals vogels en insecten dat doen dmv van twee paar flapperende vleugels.

De DelFly, die al vliegend op een libelle lijkt kan gewoon horizontaal vliegen, maar ook bijna stilstaand in de lucht hangen. Ook is een minicamera aan boord. Op TV zagen we het ding vliegen en tevens beelden die al vliegend met de camera gemaakt werden. Daar kan ik echt kippenvel van krijgen, wat een wonder dat mensen dit kunnen maken. Ik weet nog dat tijdens mijn ingenieursopleiding aan de TU Delft tijdens het college Theoretische Mechanica de professor zei dat ie niet geloofde dat de mens ooit tot zoiets in staat zou zijn. Het ondoorgrondelijke en zeer complexe mechanisme van de vogelvleugel in een wiskundig model te “vangen”, het na te maken en er vervolgens mee te vliegen. Welnu, het is gebeurd. Je zou natuurlijk ook kunnen zeggen dat onze “ontwikkeling” nog in de kinderschoenen staat, wetende dat wij nu pas kunnen wat een simpele libelle al miljoenen jaren kan.

De laatste tijd, nu ik zie hoe mijn leven veranderd is na BZN, denk ik vaak aan de vele BZN fans. Hoe gaat hun leven verder? Ook hun leven moet radicaal veranderd zijn. Hoe zullen zij dit ervaren, vraag ik mij af ? Overheerst het gevoel van rust of missen ze de gekte. Of geeft het wel een zekere rust maar missen ze net als ik ook de gezelligheid met elkaar en de band ? Hebben ze nog veel contact met elkaar? Ben er wel benieuwd naar ! 

Nu het hier zulk slecht weer blijft, zit ik toch een beetje hardop te denken aan even tussendoor een weekje weg, misschien wel een snel “heen en weertje” naar de Oostenrijkse sneeuw, die dit jaar nu al in ruime mate aanwezig is. Alle pistes inclusief skihutten zijn al geopend in de meeste plaatsen. Ik zal me eens op de hoogte stellen van het weer in de Alpen.