De verkoudheid/griep heeft mij behoorlijk te pakken. Al een paar weken lang hoest ik er behoorlijk op los. Vanmorgen heb ik de vlieglessen voor vandaag afgezegd. Ik zou o.a met  een leerling naar vliegveld Hoogeveen, en voor luchtfoto’s naar de kop van NH. Dat hebben we nu vastgesteld voor aanstaande maandagmiddag. Eigenlijk is het vandaag wel heel mooi vliegweer, al staat er een harde wind. Op zich is een harde wind voor de vliegerij niet erg. Als de richting van deze wind maar ongeveer in de langsrichting van de baan staat. Wind dwars op de landingsbaan ook wel dwarswind of crosswind genoemd is een beperking bij het starten en landen. In het handboek van de kist staat een demonstrated crosswind component genoemd. Als de dwarswind groter wordt dan deze component landen we er niet, of gaan we niet vliegen. Wat vervelend kan zijn tijdens het vliegen is de vlagerigheid van de wind. In de vliegerij noemen we dat gusts. Sommige passagiers worden daar misselijk van.

We zouden naar Oostenrijk voor een klein tripje maar de sneeuw, de Noordalpen zijn oke maar de komende dagen wordt veel bewolking en sneeuwval verwacht en het gaat er flink waaien. Daar moet je dus even niet zijn. Ook een ad hoc tripje naar Las Vegas dat we al bijna besteld hadden, hebben we even in de ijskast gezet, want het is er te koud de komende week. nou ja, een luxe probleem zullen we maar zeggen. Vanmiddag willen we toch onze kleine Nico weer es even bezoeken.

Gisteravond laat zag ik nog een stukje van de documentaire over Andre Hazes: “Zij gelooft in mij”. Andre was een wereldzanger en toffe gozer, dat vond ik trouwens al voordat ie de geest gaf. Hij was puur, en altijd in voor een gebbetje of een lolletje. Het is een publiek geheim dat hij niet vies was van een biertje, ongeacht het tijdstip. Alcohol versterkt emoties, zoals bekend. Blij wordt blijer, boos bozer en sentimentelen verdrinken bijna in dranktranen. Dat was in de documentaire aan Andre ook goed te zien. Hij vertelde zelf onder spanning en met drank op wel eens wat te slopen thuis, en ook zag je tussen de biertjes  door continue van die tranen over zijn wangen biggelen.

De spanning voor zijn grote Ahoy optredens herkende ik maar al te goed. Ik kreeg een beklemmend gevoel toen de camera achter Andre door het bekende kleine buitendeurtje de backstageruimte inliep. En ook bij het binnenkomen van de zaal, het bekende warrige en holle geluid van roadies die de instrumenten afstellen. Wat ken ik dat deurtje en dat geluid goed na al die jaren. Ook zag je de gangen in de kleedkamerarea, waar ik na The Final Concert compleet gebroken doorheen strompelde op weg naar mijn allerlaatste kleedkamerverblijf. Andre en zijn vrouw zaten in dezelfde kleedkamer als waar wij zo vaak in zaten. We hadden altijd elk een aparte kleedkamer op één gang en in die gang een grote kleedkamer als foyer ingericht. Jaques Hetsen was daarin altijd druk bezig met de `toerbossen en of er voldoende drankjes in de ijskast stonden. Apart gevoel had ik weer. Ook moest ik even denken aan echte “Hazes” term BVO’tje, die wij als BZN ers overgenomen hadden als we on the road waren. BVO  staat voor Biertje Voor Onderweg. De laatste tijd was John Meijer altijd de man die de BVO´tjes na afloop van de concerten in de foyer voor het vertrek verzamelde. Niet omdat hij ze opdronk, maar omdat hij zo´n geschikte tas – foudraal- had om ze in op te bergen. Onder het genot van een biertje zaten we dan nog altijd een half uurtje  op de terugweg gezellig te kletsen. Ook daar moest ik na de documentaire met enige weemoed even aan terug denken.

Hier zo maar eens een foto die ik maakte op 13 feb 2004 tijdens de soundcheck in Almelo van “Jack en zijn ketels”, zoals wij dit tafereel altijd gekscherend noemden.

De onderstaande foto maakte ik op 31 januari 2004 in Den Haag