We hebben nu definitief besloten om tot de jaarwisseling thuis te blijven. Het weekje Las Vegas dat we een dezer dagen gepland hadden, stellen we een maand of twee uit in verband met de toch iets te lage temperatuur daar in December en Januari. We gingen uit van zo’n 20 graden, maar het kan er ’s avonds nu zelfs 3  a 4 graden worden.

Rond de jaarwisseling vertrekken we nu als gepland voor een kleine twee weken naar een Oostenrijks wintersportoord, waar onze kleinkinderen Jan Kees en Tim met hun ouders dan al een paar dagen zijn. Uiteraard willen we als skifanaten natuurlijk niets missen van de eerste skicapriolen van onze kleinkids. Dat wordt genieten!

Gisteravond waren we op verjaardagsvisite bij mijn broer Cor. (Die van TUIJPS Tegelhandel en van de spraakmakende kerstverlichting in de tuin) Vorig jaar zijn we met de BZN auto in Volendam ’s nachts arriverend vaak even bij zijn tuin gestopt om zijn kerstspektakel te bewonderen. Al jarenlang voert hij een felle strijd met zijn naaste buurman, onze gezamenlijke garnalen neef Evert Puul (bekend van de quote 500) om de mooiste en opvallendste kersttuin. Evert was gisteren ook gestart, de eerste lichtdieren waren reeds uitgeladen. Vandaag zou Cor met zijn dochters en schoonzoons gaan starten met het opbouwen van zijn “Licht en Kerstshow 2007” . De hele familie was nieuwsgierig wat hij dit jaar letterlijk voor Volendam in “petto” heeft. Cor liet hier niet veel over los. Ik vermoed dat ie dit jaar echte dieren zijn tuin in jaagt. Cor kennende, zullen dit geen traditionele kerstdieren zijn maar pony’s en speciale levende chinese kerstbiggetjes. Die kunnen heel goed tegen de kou. Er stond reeds een grote aggregaatwagen naast zijn huis opgesteld, dus zal er veel sowieso veel licht en beweging aan te pas komen. Ik hou jullie op de hoogte.

Vanmorgen kreeg ik een E-mail van een van mijn zoons, hij meldde mij dat het afscheid van BZN , met name het moment dat ik mijn gitaar na het nummer Goodbye aan de wilgen hing, door de Vara mede genomineerd is als TV moment van het jaar. In het TV programma De wereld Draait Door wordt hier veel aandacht aan besteed. Zie:  http://tvmomentvanhetjaar.nl/fragment.php?fragmentid=77    De bezoekers van deze site kunnen hier stemmen op hun favoriete TV moment. Ik vind het echter al een eer in de rubriek prominenten met ons afscheid genomineerd te zijn. Nu ik het moment op deze link even terugzag, beleefde ik het weer opnieuw. Ik weet nog precies wat ik dacht toen ik daar liep. Het moment speelde al ruim voor het laatste concert continue door mijn kop. Ik had me voorgenomen er bij stil te staan, het helemaal te beleven, en het niet in een roes voorbij te laten gaan. Daarom ligt het als het ware bovenaan op de stapel dierbare herinneringen die ik tijdens mijn turbulente leven heb opgespaard.

Het was mijn moment, dat ik eigenlijk met niemand wilde delen. Daarom bleef ik ook een paar seconden met mijn rug naar het publiek staan, maar er waren overal zoveel camera’s dat die ene meer of minder achter mij me niet eens was opgevallen. Ik dacht dat ik daar even alleen was met mijn emoties, maar 2,5 miljoen Nederlanders keken mee. — 2,5 mio was kijkdichtheid laatste halfuur, gemiddels was 1,6 mio — Dat de regisseur het uberhaupt in beeld zou nemen daar had ik geen weet van, laat staan op zo’n close en prominente manier en ook nog eens “live in slow motion”. Ik begreep dat pas toen ik de kleedkamer binnenkwam en de sms jes erover in grote getalen binnenkwamen. Na afloop de afterparty binnenkomend fluisterde Jos Budie de regisseur mij toe “een mooi shot van mij te hebben gemaakt dat ik nog vele malen op TV zou gaan zien”. Hij had gelijk, en nu dus zelfs genomineerd voor het TV moment van het jaar. Dat had ik toch nooit durven dromen toen ik daar liep. 

Ik moet achteraf toch wel mijn complimenten maken aan het adres van BZN vriend Jos Budie. Hij durfde als regisseur dit shot direct in slow motion te brengen, en daarmee feitelijk een korte tijd weg te zijn van het live gebeuren in Ahoy. Dat is een risico, er kon daar snel van alles gebeuren voor aan die buhne. Er was een stukje actuele tijd weg. Dit was duidelijk te zien aan het einde van de slow motion, toen ik in ene weer tussen mijn collega’s stond. Wat in het hele leven geldt, geldt zeker ook voor een regisseur: soms moet je wel eens een risico nemen. 

Al met al vind ik dit toch een leuke afsluiting van het BZN afscheid, voor mij dan samen met het interview over het afscheid in de Kerstbijlage van de Volkskrant over twee weken.