BZN fans stuurden mij gisteren toch het Volkskrant artikel met mijn interview. Wat een service! Het is eigenlijk een eer dat ik in een “kwaliteits” krant als de Volkskrant in de interviewbijlage met tien paginagrote interviews, een van die 10 nieuwsitems ben die er wat betreft 2007 door de de Volkskrant uitgelicht zijn. Tussen Karina Wolkers, Bisschop Muskens en de makers van de VPRO Donor Show. Ik vond het een goed stuk van John Schoorl, vanuit een invalshoek die we t.a.v BZN niet gewend waren. Ook de foto van Stefan Vanfleteren vind ik heel bijzonder. Ik kreeg er al heel veel leuke reacties op. 

Geen witte kerst dit jaar, maar als schrale troost wel overal ijs in de sloten. Nou ja, wat moet je hier met sneeuw, het wordt er alleen maar glad en smerig van, het blijft toch niet liggen. Daar komt nog bij dat kerst eigenlijk toch een feest is dat je “binnen” viert, in de warmte van de huiselijke sfeer. Met de kinderen, zoals wij gisteravond beleefden bij onze zoon Vincent en  zijn vrouw Brenda thuis. We hadden een heel gezellige kerstavond met Weihnachtstollen en rode wijn. Ook de ouders van Brenda waren er; de tijd vliegt dan voorbij. Vandaag gaan we met vrienden en kennissen naar een gezellig Hotel Restaurant in de kop van Noord Holland waar we ons wederom aan de geneugten van het leven zullen laven. We blijven er overnachten. Morgen zijn we weer thuis, in onze Weinstube met de kinderen en kleinkinderen bij elkaar. Ter afsluiting dineren we morgenavond ergens ad hoc in een restaurant op de Volendamse dijk, het kan beroerder.

Donderdag en vrijdag hoop ik het vliegprogramma dat voor die dagen gepland staat af te kunnen werken. Rondvluchten lesvluchten en fotovluchten. Het zou mooi zijn dat ik voor het weekend nog even het vrije vogel gevoel mag proeven. Even compleet relaxen in de wereld van onze gevleugelde vrienden. De weersverwachting is niet ideaal, maar je weet maar nooit met het weer.

In alle kerstdrukte zijn we ook bezig de koffers te pakken, want in het weekend vertrekken we voor twee weken naar Oostenrijk en voegen we ons in het hotel bij Sander, Tamara en de kids die er dan al een dag zijn. De eerste ski-ervaring van onze kleinkinderen willen we niet missen natuurlijk. De gehele familie van Tamara is er met aanhang. Andere Volendamse kennissen in het hotel waar wij verblijven hebben voor het oud en nieuw feest al een complete Oostenrijkse kapel afgehuurd die in het hotel komt spelen. Dat kon wel eens heel “gemutlich” worden daar.    

Vrijdag was ik bij het KLM Aeromedisch centrum op Schiphol, om mijn halfjaarlijkse vliegkeuring te ondergaan. Alle waarden stonden op groen, dus ik mag weer een half jaartje de lucht in. Voor de zekerheid laat ik sinds de ziekte en dood van collega Dirk van der Horst tijdens deze vliegkeuring ook elk half jaar mijn PSA waarde bepalen. (Prostaat Specifiek Antigeen) Voor mijn vliegkeuring hoeft het niet, maar het is slechts een kleine moeite, (een klein buisje bloed meer), en je hebt daarmee een goede indicatie over wel of niet kwaadaardige kankervorming in je prostaat.

Ik heb achteraf sterk de indruk dat Dirk vd Horst al jaren lang last heeft gehad van uitgezaaide prostaatkanker in plaats van hernia, die lange tijd als oorzaak voor zijn chronische pijn werd beschouwd. Na het ontdekken van de de prostaatkanker bij Dirk werden CRT scans van zijn skelet gemaakt, waaruit  bleek dat dit van boven tot onder al sterk aangetast was door botkanker. Botkanker in een dergelijke fase moet al vele jaren gewoekerd hebben volgens artsen die ik er over sprak. Door zijn hoge pijngrens en zijn onbezorgde karakter heeft Dirk vele noodsignalen van zijn lichaam onderschat of genegeerd. Wellicht heeft dit hem uiteindelijk de das omgedaan. Dirk heeft vreselijke en bijna ondraaglijke pijn geleden, morfine hielp niet meer. Ik heb zijn lijden voor altijd op mijn netvlies staan, vandaar. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.

Afgelopen zaterdagochtend zag Nederland er sprookjesachtig uit, er werd veel gefotografeerd. Uit Limburg kreeg ik hele mooie sneeuwfoto’s in mijn E-mailbox. Mooi, omdat het hier eigenlijk aangevroren rijp en uitgesneeuwde mist betrof.  Ik heb s’morgens vroeg in grote tweestrijd gestaan. Of naar Lelystad om er luchtfoto’s van te maken, of met de camera de deur uit om in de omgeving vanaf de grond te fotograferen. De vliegzichten waren nog beperkt voor luchtfotografie dus koos ik voor het laatste. De hele dag ben je dan op pad, zonder dat je de tijd in de gaten hebt. Wat zag de wereld er mooi uit. 

Deze zaterdag verscheen ook het interview met mij in de interviewbijlage van de Volkskrant onder de kop “BZN was mijn Religie” Het stuk werd geschreven werd door John Schoorl, winnaar van de “Pop Persprijs 2006”. De foto erbij is gemaakt door de Belgische topfotograaf Stefan van Fleteren. Bij ons in Volendam was wel de Volkskrant maar niet de bijlage te koop. Ik heb het stuk dus nog niet gezien. Bij de opticien kwam ik Claudia de dochter van Dick Plat tegen. Ik hoorde dat Dick een mislukte “staaroperatie hersteloperatie” achter de rug heeft, en nu door een oog bijna niets meer ziet. Dat is vrij vervelend. Spoedige beterschap Dick. 

Gisteren wandelden we de hele dag zo’n beetje met de kids en de kleinkids Jan Kees Tim Sophie en Thijs over de Volendamse dijk langs het IJsselmeer. Vooral de kleinkinderen vinden het heerlijk om langs de waterkant te struinen. Het viel mij op dat Jan en Kees al “kakkooigedrag” vertoonden. Ze hebben de onbedwingbare neiging om een “klisserd” (nat pootje)  te halen. Kakkooien” is het Volendamse woord voor over te dun ijs in sloten proberen te springen en toch de overkant te halen. Op het internet ontdekte ik dat hier vele vreemde woorden voor zijn in de diverse regio van Nederland. Zo vond ik Schotsiespringen, Schotsiewiebelen, IJssie bochelen, Scholletje dribbelen, Schotsieraggen, IJssie wippen, Krakkielopen etc. Ook voor wat wij noemen een “Klisserd” zijn diverse lolale Nederlandse synoniemen. Op de dijk kwam ik al wandelend in een flauw winterzonnetje Jan Keizer met zijn vrouw Marie tegen; hij vertelde me nog voor het eind van het jaar naar de wintersport te gaan vertrekken. Bij nader inzien hebben wij ook besloten om nog voor de jaarwisseling de sneeuw op te zoeken. Uiteraard zal ons huis als wij weg zijn 24 uur per dag bewoond en bewaakt worden.

Toen ik zaterdag ochtend in Edam aan het fotograferen was zag ik dit mooie plaatje bij de Pietersbrug. Het heeft eigenlijk weinig met sneeuw te maken. Toch heb ik even op mijn sluiterknop gedrukt. De laagstaande geelrode zon geeft een bijna onwerkelijke kleur aan de omgeving. Ik proefde een beetje de sfeer van een Olivier B Bommel landschap.