De stemming van de laatste dagen werd gedrukt door de ramp met de vier Chinese meisjes in Arnemuiden en de vader die samen met zijn drie-jarige dochtertje dodelijk verongelukte in een Oostenrijks ravijn tijdens een poging om haar te redden. Het was in mijn omgeving het gesprek van de dag, iedereen was en is er kapot van. Het geeft ons als buitenstaanders een naar en bijna misselijk gevoel om er alleen maar aan te denken. Wat moet het voor de familie en andere betrokkenen dan wel niet een onvoorstelbaar trauma zijn. In die sfeer dacht ik de laatste dagen ook veel aan onze overleden collega’s Dirk Roy en Jacques en hun familieleden. Vooral hun achtergebleven familieleden zullen het in deze dagen ook heel moeilijk hebben.
——- DIRK VD HORST ——- —— ROY BELTMAN —– ——- JACQUES HETSEN —–
De periode 2005 — 2007 die we in deze laatste decemberdagen definitief afsluiten was een zeer emotionele en bijzondere tijd voor BZN, de bandleden en de vele BZN fans. Het jubileumjaar en de finaltour. Het einde van BZN. Afscheid nemen van elkaar, van de fans,van iedereen, het deed pijn. Maar vooral het trieste afscheid kort achter elkaar van onze dierbare collega’s Dirk, Roy en Jacques heeft mij echt heel diep getroffen. De afgelopen dagen heb ik vaak aan ze gedacht. Om ze hier te gedenken zocht ik drie foto’s uit mijn archief. Nu ik er naar kijk geloof ik mijn eigen ogen bijna niet. Drie toonbeelden van optimisme, humor en een blije lach. Levensgenieters van de eerste orde; misschien lijken ze daarom in een flits nog wel springlevend; die drie mannen waar ik zo intensief, vele jaren lang lief en leed mee gedeeld heb. Kijkend naar de foto’s bespeur ik de gekke neiging om ze even te bellen, maar dan prikt de trieste waarheid je weer. Dat kan NOOIT meer. In 2004 Dirk – 57 jaar -, in 2005 Roy -59 jaar- en in 2007 Jacques – 61 jaar -. Drie kanjers, drie vrienden, wie had dat al die jaren dat we samen waren ooit kunnen denken? Na 42 jaar BZN? Dat deze drie, samen goed voor 100 BZN manjaren, in het zicht van de haven zouden sneuvelen, en het afscheid niet eens zouden beleven. Het is verbijsterend.
Alles kan dus, en niets is onmogelijk. Het heeft mijn denken behoorlijk beinvloed. Veel meer dan ooit hiervoor ben ik mij bewust van de kostbaarheid van de “tijd” die me nog gegeven is. Van het besef om elke seconde op een leuke en zinnige manier te beleven. Daarom laat ik me vaak leiden door een bekend gezegde; “Een dag niet genoten, is een dag niet geleefd”
Bij deze wil ik alle naasten van Dirk, Roy en Jacques veel sterkte wensen voor de toekomst; ook al zal die zonder hen niet makkelijk zijn.
Gistermiddag was de herhaling van de TV uitzending van Adieu BZN. Ik durfde er nog niet voor te gaan zitten. Uiteraard heb ik in de studio tijdens de geluidsmixage alle beelden voorbij zien komen, maar je kijkt er dan heel anders naar. Met een technisch oog en oor, kritisch, en geen tijd en ambiance voor emotie. Thuis voor de buis is even wat anders. Dat komt nog wel! Het was een aangepaste versie, de filmpjes van alle bandleden en een aantal liedjes waren eruit gehaald, om het geheel binnen de twee uur te houden. Over de editing had ik veel contact met Jack Veerman, die er voor naar de studio was gegaan. Na afloop kreeg ik weer veel sms-jes, telefoontjes en E-mails met “meelevende” reacties.
Links op de foto onze zoon Kees met de baby “ligstoel” constructie op zijn fiets. Nico ligt zoals te zien is achterop de fiets in zijn mandje. Hij vindt fietsen fijn zegt Sylvia, de moeder van Nico.