Zojuist was Sophietje even bij ons op bezoek voor een plasstop. Tijdens het boodschappen doen op de fiets, samen met haar moeder en broertje Thijs  forceert ze op deze manier wel eens een kort bezoekje aan Bap en Oma. Wij wonen nu immers in het centrum. Het ging wel weer goed met haar. Afgelopen zondagmiddag toen wij op bezoek kwamen zat Sophie met haar armpje slap langs haar lichaam een beetje sip in de bank te hangen. Ze had zo’n pijn klaagde ze, wijzend op haar onderarm. Artsen zijn bij ons in het weekend niet meer beschikbaar, je moet dan voor een consult naar een hulppost in Purmerend, maar daar ben je voor elk wissewasje meteen de hele middag bezig. Daarom heb ik met mijn medische kennis, – opgedaan uit allerlei tijdschriften,- meteen een nauwgezet onderzoek ingesteld, want haar moeder Brenda was toch wel bang dat er iets gebroken was. Het complete armpje inclusief ellepijpje, vertoonde tijdens deze door mij uitgevoerde grondige inspectie echter geen spoortje van breuk of enig ander letsel. Mijn diagnose luidde: een beetje om aandacht vragen, en ik adviseerde Brenda om het maar te negeren. Uiteraard heb ik met het door mij bedachte “Japie en Pietje” spelletje nog getracht Sophie tijdens het “simuleren van de pijn” te ontmaskeren, maar het lukte niet. Na verloop van tijd belde Brenda toch maar de hulppost, en reed naar Purmerend. Daar werd geconstateerd dat het elleboogje van Sophietje uit de kom was geschoten. Een mum daarna zat het er weer in, was ze pijnloos en speelde weer met plezier.

Moraal: Schoenmaker hou je bij je leest! 

Ik kreeg leuke reacties op de foto’s die ik gisteren geplaatst heb. Hier nog zo maar een een foto van Carola die ik maakte in 2002 uit een serie waarvan ik er al eens een heb geplaatst.