Afgelopen zaterdag was fysiek en mentaal een bewogen dagje voor ons. Samen met mijn zwager en onze vrouwen verhuisden we mijn schoonmoeder (83), die nog steeds zelfstandig in Monnickendam woonde, naar een zorgcentrum in Monnickendam. Mensen op die leeftijd willen eigenlijk liever niet meer verkassen, dus moet er eerst heel wat afgepraat worden. Allerlei emoties spelen daarbij natuurlijk een rol. We konden dit “gevoelige klusje” dan ook onmogelijk uitbesteden, en moesten volop zelf aan de bak.

Eerst demonteerden we de grote meubelstukken zodat we ze naar een klein vrachtwagentje konden tillen. Na vijf minuten rijden, het overladen in een voor het gebouw geschikt verhuiskarretje, en een ritje in de lift, bereikten we de nieuwe woning op de eerste verdieping van het Evean zorgcentrum. De hele dag waren we er mee bezig. Ik heb mijn rug meerdere keren bijna gebroken, en had af en toe het gevoel dat mijn benen uit elkaar waren gescheurd. Na het ophangen van lampen, schilderijen, foto’s en het instaleren van TV en radio hebben de dames hun moeder opgehaald. Ze vond het gelukkig prachtig allemaal, en wij waren afgemat en gebroken.

S’ avonds hadden we in restaurant “Van Diepen” op de Volendamse dijk een dinertje met collega-bestuursleden en dames van de “Stichting Artist Kom Binnen”. Met deze stichting brachten we zeer succesvol het door ons zelf gemaakte boek “Volendam Schildersdorp” op de markt. Het was een genoeglijke avond met heerlijke gerechten, uitstekende wijnen en amusante gesprekken. Maar toen we aan het einde van de avond afscheid van elkaar namen stortten we van de vermoeidheid bijna in elkaar. 

De dag erna, gisteren, werden de verjaardagen van onze kleinkinderen Jan, Kees en Tim, die resp op 6 en 7 nov jarig zijn, gezamenlijk gevierd. Jan en Kees worden 5 jaar en Tim 2 jaar. Tijdens het verjaardagsfeest draaide hun moeder Tamara nog haar nieuwe kerstplaat, die erin ging als kerstkrans. “Ho He Ho Daar komt de Kerstman”  is de titel. Op de prachtige website van onze schoondochter Tamara: http://www.tamaratol.nl kan je er alles over aan de weet komen. 

Vanmorgen las ik een artikel in de Telegraaf over het manipuleren door sommige artiesten van de single-hitparade, zeer interessant allemaal, daar kom ik nog op terug in dit journaal.

Onze schoon(e) dochter Tamara

Gisteren had ik een groot gedeelte van de dag Ton Out , de oom van schoondochter Sylvia, op bezoek. Ton is een Volendamse gepensioneerde vliegtuigbouwkundig ingenieur die zich ontwikkeld heeft tot een flightsimulator specialist van de hoogste orde in Nederland. Zo iemand die zelf software ontwikkelt etc. Hij installeerde op de beide pc’s  in de kleinkinder kamer onder ons huis o.a microsoft flightsimulators, maar ook , en dat is het bijzondere, diverse door hem en zijn geestverwanten over de gehele wereld ontwikkelde programma’s in een netwerk, waarmee deelnemers uit de gehele wereld samen met elkaar kunnen vliegen. 

Het is een ingewikkelde materie,  maar nu het werkt ben ik er helemaal lyrisch van. Zo kunnen Jan en Kees nu gelijktijdig samen vliegen, elk op hun eigen pc met hun eigen PH-JAN en PH-KEES waarbij Jan door zijn vliegtuigraam op zijn pc scherm de PH-KEES kan zien vliegen en andersom. Ook kan er met elkaar geconverseerd worden. Zo kwam er gisteren een Belg naar ons toe vliegen, die een tijd lang bij ons in de buurt bleef. Je kan dus samen met vliegers uit de gehele wereld (er doen worldwide 200.000 vliegfreaks aan het netwerk mee) vliegen, elkaar echt zien, en ook live met elkaar een babbeltje maken via de boordradio. De teksten worden door de vlieger in een beeldschermpje ingetypt en door de andere vlieger op zijn scherm uitgelezen. Het laatste werkt bij ons nog niet optimaal, dus Ton Out is nog niet van mij af.

Wat een onvoorstelbaar topstaaltje van hightech. We vinden al deze ontwikkelingen tegenwoordig maar normaal, maar als ik bedenk hoe ik 20 jaar geleden thuis zonder pc moest leren blindvliegen, door te draaien en schuiven met op tafel liggende uitgeknipte kartonnen schijfjes waar we zelf met potloodstreepjes wijzers op hadden getekend,- er was echt geen andere mogelijkheid-,  dan ben ik maar blij dat ik niet nog vroeger geboren ben. Want dan had ik deze fenomenale technische wondere wereld van nu nooit mogen beleven en aanschouwen.

Alle zes computers inclusief de nieuwe Sony Vaio AR 51 SU laptop hier thuis zitten nu in een netwerk, we kunnen nu van de ene in alle andere computers kijken. Dat werkt nu 100% Ik ben nog steeds bezig om voor elkaar te krijgen slideshows op Blu Ray of via de pc in High Definition op HD TV af te spelen. Het moet een keer lukken!

Het gaat goed met Nico, het eerste kind van onze zoon Kees en Sylvia. Met orkaankracht slurpt hij om de drie uur zijn borstvoeding weg. Hij is nu al uit zijn eerste truitje gegroeid, het lijkt Kees wel. We gaan er vaak even op bezoek. Op het geboortskaartje prijken een aantal fotootjes die door Nico z’n Bap,- ik zei de gek- gemaakt zijn. Daar ben ik best wel trots op. 

Vanavond zijn we uitgenodigd op het verjaardagsfeest van de vrouw van onze tandarts Kees Rees. Het feest wordt gehouden in de Harmonie te Edam, een prachtig bruin cafe. De tandarts heeft voor dit feest zelfs een eigen band opgericht die vanavond voor het eerst en tevens voor het laatst op zal treden. Ik ben weer benieuwd!