Een nieuw Pius X

Wij wonen hier midden in het centrum van Volendam, op 50 mtr afstand van het Pius X gebouw, de residentie van het “Club en Buurthuiswerk”. Een gebouw met een historie. Vele Volendamse popgroepen, waaronder BZN, zagen hier hun eerste daglicht. Na jarenlang politiek gesteggel gaat de “oude trots” van het dorp tegen de grond en komt er op dezelfde plaats voor 5,2 miljoen euro een nieuw Pius X met een historische look, waardoor het Oud Volendamse karakter van het dorpscentrum bewaard zal blijven. Gelukkig maar, een modern gebouw, ook een van de opties, zou m.i een regelrechte ramp voor het karakteristiek aanzien van ons prachtige dorp zijn geweest.  In het zaaltje waar BZN 42 jaar geleden voor 2de keer in haar bestaan live optrad,- het bewuste zaaltje heette toen het meidengebouw,-  werd vorige week een informatieavond gehouden omtrent de nieuwbouw. Wethouders en architecten vertelden hun verhaal en zo’n 25 omwonenden waaronder ik, luisterden aandachtig. Vooral de bewoners van de W.J Tuinstraat, die bijna tegen het Pius X aanwonen, waren gespannen, immers, zij wonen in relatief oude huisjes die heel kwetsbaar zijn voor het bouwgeweld dat gaat losbarsten. “Je kan het allemaal mooi vertellen”,  zei een van deze oudere bewoners tegen de wethouder, “maar ik woon hier, en jij niet”. En dat was een waarheid als een koe!  

Het was interessant om te zien hoe behoedzaam de wethouders hun woorden kozen, hoe voorzichtig en langzaam de architecten hun plannen ontvouwden, en hoe vol vuur de Tuinstraatbewoners voor hun hachje vochten en voor alle zekerheid, – terecht of niet,- alvast 1000 wolven in het bos zagen. Tijdens deze vergadering kwam naar voren dat het goed zou zijn dat de omwonenden zich in een soort van buurtcomite zouden organiseren, er is dan een makkelijk bereikbaar aanspreekpunt en samen sta je per slot van rekening sterker. In de vergadering heb ik beloofd mee te helpen dit comite van de grond te krijgen, en heb daarom vandaag een eerste mailing gemaakt die,- na overleg met een Tuinstraatbewoner, – onder alle omwonenden verspreid gaat worden. Over een of twee weken hopen we dan met het buurtcomite Pius X op de proppen te komen. Ik heb me voorgenomen om me niet met de leiding van het comite te gaan bemoeien. 

Gisteren werd ik door de kunstbeheerster van Hotel Spaander gevraagd de nieuwe schilderij-aankopen in het hotel te voor ze te fotograferen. Dat zijn leuke specialistische bezigheden, waar ik natuurlijk geen nee tegen zeg. 

Als de regen vandaag ophoudt vertrek ik naar Lelystad. Er staat een vliegles op het programma vanmiddag, en bovendien moet ik een oude belofte aan mijn neefjes Nick en Mike van mijn jongste broer Lowie gestand doen. Ik zou met ze vliegen en even over de kop. Vooral aan dat laatste hebben ze mij steeds gehouden. Vandaag moet het er dan maar eens van komen. Onze schoondochter Sylvia heeft haar zwangerschap er nu zo’n beetje op zitten, maar we hebben nog steeds geen 6e kleinkind.     

Steeds meer wordt mij duidelijk welk een enorme impact ons BZN-afscheid heeft gehad bij het Nederlandse volk.  BZN was al 40 jaar populair, maar de gigantische mediahype het laatste jaar, en vooral de 15 soapafleveringen en de TV uitzending van het laatste concert op 16 juni jl hebben BZN bijna onvergetelijk gemaakt. Dat merkten we dit weekend weer op Texel. Het lijkt wel of heel Nederland voor de buis heeft gezeten tijdens ons laatste concert. Overal en door iedereen werd ik er dit weekend weer over aangesproken; velen bedanken je daarbij voor alle BZN-muziek, maar ook vraagt men vaak “Hoe gaat het nu met u? ”  daarbij -denk ik – refererend aan de moeilijke momenten die ik had tijdens de laatste BZN-uren. Daarbij is toch ook wel grappig dat door de docusoapuitzendingen velen redelijk wat van je priveomstandigheden weten.  Zoals de namen van onze kleinkinderen, of dat gevraagd wordt hoe het met die en die gaat etc.. Ik moet zeggen dat ik al die belangstelling als hartverwarmend ervaar. Dat uit het oog niet altijd meteen uit het hart betekent. Vooral, wat heel vaak gebeurt, dat mensen alleen maar even naar je toe komen om zachtjes te zeggen: “geniet maar lekker van je rust, julie hebben het verdiend”, of:  “maak er nog maar wat mooi’s van jongen” , het leven duurt niet eeuwig”. Je voelt dan dat ze het echt goed met je menen. Dat doet me toch wel wat van binnen. Ik denk dan vaak weer aan onze overleden vrienden Dirk(57), Roy(59), en Jacques(61) die de waarheid van die woorden onderstrepen. 

Hier een foto van een paar jaar geleden, die we ook op het scherm achter ons tijdens onze laatste BZN- tour hebben vertoond; Bourgondiers Dirk en Roy in een voor hen karakteristieke pose, zoals wij ze nog steeds op ons netvlies hebben, gezamenlijk aan een heerlijke smulpartij, in dit geval een Volendams “zootje gekookte aal”, genietend van het goede leven. Ze zijn beiden niet meer bij ons, daarom doordringt deze simpele foto je van het besef hoe betrekkelijk en kort het leven is of kan zijn. Ach, met BZN zongen we het al: “Leef je leven, want je tijd draait door”. En daar hou ik me dus maar aan, met plezier trouwens, want m’n “nieuwe” leven bevalt me meer dan uitstekend !