Kreta is het grootste Griekse eiland. Het meet 275 km van west naar oost en 60 km van noord naar zuid. Op gebied van natuur , cultuur en recreatie kan iedereen hier aan zijn trekken komen. Je hebt wel een auto of scooter nodig om zelf het eiland te ontdekken, het openbaar vervoer is niet toereikend. Het is een groot genoegen om vanaf de filevrije autobanen de bergweggetjes op te rijden om tussen ruige rotsformaties en pittoreske oude dorpjes door naar je bestemming van de dag te rijden. Uiteraard kan je excursies boeken en op die manier het eiland verkennen. Je zit dan wel in een bus en kan niet zelf beslissen of je ergens nog langer wil blijven of juist niet.
Vandaag reden we via Kastelli Kissamos en Platanos naar Elafonissos. Dit is het meest zuidwestelijke plaatstje van Kreta. Er is een zeer opvallend strand uit fijn roze gekleurd zand, dat heel langzaam dieper de zee inloopt. Links en rechts bevinden zich vreemde rotsformaties op het strand. Werkelijk een Eldorado voor fotgrafen maar ook voor de echte strandfreak. Het onbewoonde rotseiland Elafonisi ligt er pal tegenover. Je kan door het ondiepe water vanaf het strand naar het eiland waden. Het is een heel gek en bijna surrealistisch gezicht, al die tot aan hun knieen in het water lopende toeristen die in drommen van en naar het eiland waden. Het zal duidelijk zijn dat ik hier prachtige plaatjes heb kunnen schieten. Wij zijn geen strand freaks, integendeel, maar het de enige manier om op deze prachtige lokatie enige verkoeling te krijgen. Er was voor vandaag koeler weer aangekondigd. dat was wel even nodig na gisteren toen het bijna ondraaglijk heet was. We waren toen in Fourfouros in midden Kreta. Vandaag echter, hadden we tijdens onze reis langs de westkust en ons verblijf in Elafonissos wederom hitte en strakblauwe luchten. Op de terugweg naar ons hotel eind middag, dwars door de bergen via Elos en Topoli, zagen we waar het “slechtere” weer gebleven was. We kwamen in behoorlijk buien terecht. Onder zulke zwarte luchten in hoosbuien rijdend ben ik altijd blij daar niet met mijn vliegtuig in te zitten.
Ik ga maar weer eens achter een koud biertje aan. Of een Ouzo natuurlijk!
ps: Zo lang van huis mis je het thuisfront natuurlijk altijd een beetje. Vooral de kleinkinderen. Op de website van Tamara onze schoondochter, www.tamaratol.nl staat een mooie foto van de slapende tweeling Jan en Kees, twee van onze 5 kleinkids. Daar hebben we net met plezier even naar gekeken.