De tweede dag dat we hier in Kreta waren reden we naar het 60 km zuidelijker gelegen Plakias. Daar vroegen we een voorbij lopende tourist een foto van ons te maken.Toen hij het toestel teruggaf merkte zijn metgezellin enigszins vertwijfeld op dat zij ons meende te herkennen als medegasten van het hotel waarin ook zij verbleven. Let wel: een hotel 60 km ver weg. Wij herkenden de man en vrouw niet, maar moesten bevestigen dat de naam van het hotel dat ze opgaven ook ons hotel was. Zij waren ook een beetje aan het rondrijden op Kreta. We spraken onze verwondering uit over deze wel heel toevallige ontmoeting en vervolgden onze weg. Twee dagen later, reden we naar het 150 km!!! zuidoostelijker gelegen Lashiti Plateau. We besloten om op het plateau in een van de vele bergdorpjes even een taverne te bezoeken om wat te drinken. We liepen op een terrasje af en zagen daar de man en vrouw die we inmiddels van het hotel kenden als Barry en Sue ook zitten ! We schrokken een beetje en schoven maar bij ze aan. Het lijkt wel Black Magic zei ik nog gekscherend. Maar het begon er ook echt op te lijken. Sue vroeg ons waar we deze zomer nog meer op vakantie waren geweest. Toen bleek dat zij en Barry van 5 t/m 11 augustus in St Johan in Tirol waren geweest. Mary keek mij nu toch wel benauwd aan, want wij logeerden daar van 6 t/m 12 augustus een paar kilometer vandaan. Toen ze vervolgens vertelden dat ze op de 2 regenachtige dagen in die week bij de Kriml watervallen en op de Franz Jozef Hohe waren kon ik mijn oren echt niet meer geloven. Wij waren daar exact op die twee dagen ook op die twee lokaties geweest. We zouden elkaar er gezien kunnen hebben!!
Barry en Sue uit Wales, twee vriendelijk mensen van onze leeftijd. We hebben gisteravond op een zwoel terras onze toekomstige reisplannen voor de aardigheid even naast elkaar gelegd, je weet maar nooit. Er zaten op het eerste gezicht geen raakpunten meer in, maar zoals Barry zei. But: “You’ll never know”
Gisteren bezochten we de oude Venetiaanse haven van Chania. Heel fotogeniek, dus de camera ratelde aan een stuk door. Ook gingen we met een Glass Bottem Boat het water op. Het beloofde fotogenieke spektakel door de glasbodem op het onderzeese leven bleef uit, maar het gaf wel heerlijke verkoeling, want het is hier bloedheet. We zagen gistermiddag in Chania op de elektronische infoborden die hier en daar langs de weg staan dat het 37 en later zelfs 39 graden was. Het mag van ons wel een onsje minder met de warmte. Ook nu is het al weer bloedheet, ik ga maar weer gauw verder.