Maandelijks archief: september 2007

Zwerfkatten

We zijn weer terug uit Kreta, in ons vertrouwde Volendam. Wel even wennen aan de weersomstandigheden, wat een groot verschil is dat zeg. Meteen moest ik al een studie maken van het huidige weerbeeld in verband met een groot aantal les,- en rondvluchten die ik morgen zou doen. Na uitgebreid overleg met de meteoroloog op Schiphol heb ik besloten het vliegprogramma voor morgen af te gelasten, omdat waarschijnlijk pas na 1300 uur het weer het toe zal laten. Omdat het hele programma wel 6 uren in beslag zal nemen is dat te laat om er dan pas mee te starten. Pech gehad, we hebben het complete programma verschoven naar een andere datum.

Vandaag zijn we natuurlijk bij onze kleinkinderen geweest. Met Jan en Kees en Tim naar zwemles en daarna nog wat gewandeld met ze. Jan heeft deze week Bruintje de Beer van de juf op school meegekregen naar huis om er op te passen. Hij neemt zijn taak zeer serieus, zo was hij vanmiddag bezig met een extra tandenpoetsbeurt. Ook waren we vandaag op bezoek bij Sophie en Thijs om onze kleindochter te feliciteren met haar 3de verjaardag en haar onze kado´s mee te brengen. wat waren ze weer lief, hoewel we even dachten dat Thijs ons niet meer kende na twee weken, maar na twee minuten wist ie het gelukkig weer.

Onze Griekse vakantie is ons zeer goed bevallen deze keer. Kreta is het grootste Griekse eiland waar veel te beleven en te zien valt. We hebben dan ook vele kilometertjes afgelegd. Zijn er dan helemaal geen minpuntjes op zo´n trip? Jazeker zijn die er wel.

Uiteraard  waar ik het al eerder in dit journaal over had, mijn ergernis top 3 met:

                                                      op nr 1 : De TV schermen in de restaurants,

                                                      op nr 2 : TV schermen met daarop voetbalwedstrijden en publiek  erbij

                                                      op nr 3 : TV schermen met Engels voetbal en dronken en brakende hooligans in de tent  

Deze ergernis top 3 moet eigenlijk worden aangevuld tot de ergernis top 5 met op nr 4 en nr 5 respecrievelijk  zwerfkatten en jonge straatmuzikantjes met accordeon. Ter info:

nr4  zwerfkatten en honden                               

Op de Griekse eilanden en ook op het Turkse vasteland wemelt het van deze dieren. In Griekenland veel meer katten dan honden trouwens. Volgens de bartender Yannis van in ons hotel in Kreta zitten deze door de Nederlanders vaak geknuffelde en gevoederde dieren vol vlooien. Op zich niet ons probleem, ware het niet dat zij op de terrasjes of zelfs in de tavernes en restaurants bij je aan tafel komen zitten of op tegen je opspringen om een gedeelte van jouw diner op te eisen. ”s lands wijs ’s lands eer, denken wij dan. Twee van deze dieren aan de dis moet kunnen, maar meer trekken wij niet, en geloof me, soms zitten er wel 5 of 7 onder je tafeltje tussen je voeten te friemelen om je te laten weten dat ze nog steeds wachten op hun dagelijkse portie.

Zeer hinderlijk en eetlustverstorend. Zoals gezegd, bij meer dan twee katten en/of honden protesteren we door met kranten te slaan of met onze voeten te stampen, daarbij sissende geluiden makend. Dat wil nog wel eens helpen is onze ervaring na al die jaren. Je kan het deze onschuldige diertjes nog niet eens kwalijk nemen, ze zijn door de vele vanaf hun tafeltje voederende  dierenvrienden – vaak Nederlanders – verpest geraakt. Goedbedoelende toeristen die medelijden hebben met de “magere” dieren, maar geen bal verstand hebben van katten of honden. Anders zouden ze namelijk weten dat deze beesten zo mager horen te zijn, maar bovendien dat ze door het voederen het dier verkeerd eetgedrag aanleren. Yannis van onze hotelbar wist te vertellen dat de Grieks zwerfkat van huis uit een mager ras is, en dat Grieken liever niet willen dat ze gevoederd worden. Door fout toeristengedrag zijn deze van oorsprong aardige dieren decadente beesten geworden, die na afloop van het diner of de lunch loom in een schaduwtje liggen na te hijgen van de verorberde biefstukken en kippenpoten; heel slecht voor hun gezondheid, maar niet alleen dat. Een fatsoenlijke kat hoort achter de muizen aan te gaan. Muizen hebben echter vrij spel op de terrassen, de katten kijken er niet eens meer naar om. Inmiddels is de katten affaire uitgegroeid tot een nationale zaak, de regering erkent het probleem en gaat er in de komende jaren met man en macht tegenaan, aldus Yannis van ons hotel in Kreta. Dit laatste hoor ik echter al jaren.

Met BZN hadden wij ook nare ervaringen op dit gebied in Griekenland. We hadden een keer iemand van de productie mee op een trip in Griekenland, een zeker Lieke,  die uit onwetendheid de katten ook begon te voeren toen wij met haar aan tafel zaten. Dit zeer tegen de zin van Jan Keizer en mijn persoon. Kon ik nog leven met twee katten, Jan Keizer was hierin absoluut heel duidelijk. Hij zei letterlijk tegen Lieke: “Geen katten aan mijn tafel, ik ben doodsbang voor alles met vier poten dat beweegt”, ik was Jan er dankbaar voor, we konden verder eten zonder katten. De sfeer tussen Lieke en ons kwam overigens nooit meer goed die trip. We hebben er later nog vaak over gesproken. “Lieke leel leuk”, zeiden we dan gekscherend tegen elkaar. 

nr 5: Jonge straatmuzikantjes met accordeon

Hele jonge, vaak niet ouder dan 8 of 10 jarige zigeunerkindertjes die door hun ouders met een te zware accordeon worden omhangen en vervolgens op argeloze etende toeristen worden losgelaten uiteraard om geld af te troggelen. De knaapjes drukken en trekken maar wat aan het ding, het is een vreselijk geluid dat wordt voortgebracht. Op twee manieren wordt aan de gulgevigheid van de niets vermoedende toerist geappeleerd: Medelijden met het “arme kind” en de drang om van het afgrijselijke geluid af te zijn dat het voortbrengt. Wederom is uiteindelijk de toerist zelf de schuldige. Door toch wat geld aan het kind te verstrekken houdt hij of zij het verwerpelijke systeem in het zadel. Niets geven is de enige manier om van het gejengel en de onfrisse kinderarbeidaf te komen.

Zie hieronder het fotografische bewijs van het zwerfkatten verhaal. Deze foto maakte ik op mijn geliefde fotogenieke eiland Lesbos, een paar jaar geleden. Het kattenprobleem is daar nu zo groot dat wij er helaas niet meer heen kunnen. De foto is als raadsel opgesteld, hoeveel katten en honden wachten op een deel van het diner van deze twee Grieken? Het antwoord staat omgekeerd bovenaan de foto. Overigens aten de Grieken alles zelf op!   

 

       

Parachutisten op het strand

Het is hier weer 30 graden onder een strakblauwe hemel met gelukkig een licht verkoelend briesje. Het bruine leventje op Kreta begint ons nu wel heel goed te bevallen. In onze open jeep over het mooie eiland crossen, rondstruinen in kleine bergdorpjes, eten en vooral drinken in allerlei kleine maar buitengewoon gezellige taverne’s die we overal tegenkomen en vooral veel fotograferen. Gisteravond maakt ik hele mooie tijdopnames in en nabij de haven van Rethymno. Ik zal er zeker een paar van op dit journaal plaatsen.

Vanmiddag raakten we in een vrij afgelegen gebied in het zuiden van Kreta bij Tri Opetra op smalle bijna onbegaanbare bergweggetjes met steile afgronden verdwaald. De wegenkaart die we hier kochten is verre van up to date. Bovendien staan op de verkeersborden de namen in het Grieks, dat kunnen wij dus niet lezen. De 4 wheel drive kwam ons goed van pas, maar ondanks dat was het af en toe toch wel tricky. Uiteindelijk belandden we op een klein en pittoresk strandje bij een leuke taverne. De baas hiervan legde ons uit waar we ons bevonden (Tri Opetra) waarna we een paar stoelen van hem kregen om op het strand wat uit te rusten, en er wat bij te zwemmen. Wat een genoegen allemaal.Op het strandje landden plotseling een paar parachutisten die van een nabij gelegen bergtop waren afgesprongen. Het waren Russen en Grieken, waar ik nog uitgebreid mee gesproken heb natuurlijk. Het bloed kruipt waar het niet ….  Zij hadden prachtige foto’s tijdens hun vlucht gemaakt, en ik had hun landing gefotografeerd. We hebben afgesproken de foto’s via E-mail uit te wisselen. Zo komt splinter door de winter.

Als we niet onze kleinkinderen weer ff wilden knuffelen en ik niet een paar leuke vliegopdrachten had voor de komende weken zouden we hier zeker nog een paar weken blijven. Morgen is de laatste dag in Kreta, we gaan vanavond onder het genot van een koud biertje en of wijntje bespreken hoe we deze laatste dag zullen gaan invullen. Sowieso rijden we begin avond naar Heraklion, vanwaar we morgenavond zullen vliegen naar Nederland, om er onze jeep weer in te leveren. Gelukkig nog een hele dag dus in dit aardse paradijs. En dat is nog wel de dag dat onze kleindochter Sophie 3 jaar wordt.  Gefeliciteerd Sophie, we komen er aan!!