Gisteren was de servicemonteur van onze internet provider de hele middag bezig om de storing te zoeken waar we al maanden lang door geteisterd werden. Er was een versterker stuk in de meterkast, maar er is ook een breuk in een toevoerkabel naar ons huis geconstateerd. De straat moet wederom open. De gemeente moet er nu ook bij betrokken worden.

Vandaag is onze huistimmerman Henk die anderhalf jaar lang in ons huis bezig is geweest weer present. Hij is bezig een vlonder op de uitbouw aan ons huis te maken. Daar moet ik bij zijn, dus heb ik mijn vliegprogramma voor vandaag maar uitgesteld.

Ik zou jullie nog wat foto’s laten zien die ik in Oostenrijk maakte vorige week. Daar komen ze.

De eerste foto is er een van de beroemde Griessenbachklamm. Zoals eerder in dit journaal betoogd is een Klamm een kloof en een Schlucht een sleuf tussen de bergen door.Van heinde en verre komen geroutineerde wandelaars naar dit ruige natuurfenomeen. Een diepe kloof met aan beide zijden vrij steile bergwanden. Een populaire wandelroute die voor ons toch wel zo’n drie uur lang duurde. Sommige stukken zijn door een plaatselijke Alpenvereniging begaanbaar gemaakt door het aanleggen van houten stellages en bruggetjes

Op onderstaande foto de Haslerschlucht, een ietwat verborgen gelegen wandelroute tussen Waidring en Erpfendorf. Wij werden er op attent gemaakt door Volendamse kennissen die we toevalligerwijs tegenkwamen in de Griessenbachklamm.

Hieronder het beroemde Kehlsteinhaus boven op de top van de steile Kehlsteinberg bij Obersalzberg. Het werd gebouwd in 1938 en 1939 en in dit laatste jaar als cadeau  voor zijn 50^ste verjaardag door de  Nazipartij aan Hitler cadeau gedaan. Vooral de vriendin van Hitler , Eva Braun bracht hier veel tijd door.

De Krimmlwasserfall die ontstaat uit het smeltwater van een paar erboven bij elkaar komende gletsjers. Hij bestaat uit drie delen, dit is het onderste deel. Duidelijk te zien zijn de wolken van waterdamp rond de waterval, die het fotograferen extra bemoeilijken.

Vandaag wordt onze jongste kleinzoon Thijs 1 jaar. Dat wordt vanmiddag gebak eten bij Vincent en Brenda thuis. We zijn na onze vakantie al bij onze kinderen en kleinkinderen op bezoek geweest en zagen dat de waterpokken die Thijs inmiddels ook had, weer weg zijn. Gisteren ben ik nog tot zeer laat bezig geweest met het overzetten van foto’s op DVD met het programma DVD studio pro. Om 01:00 uur verschenen warempel de eerste DVD beelden op TV. De menustructuur werkte nog niet naar behoren , maar daar hoop ik vandaag uit te komen. Vandaag gaan we ook onze vakantie boeken naar het Grieks eiland Chios, een zeer fotogeniek eiland. We willen er in september twee weken heen. Wel even opletten dat we tijdens de Volendamse kermis thuis zijn natuurlijk!  

Na zo’n paar weken weg is het thuis toch veel drukker als normaal. Mijn vliegtuigen moeten in onderhoud, dat is moeilijk plannen want ik heb ze steeds nodig voor lesvluchten rondvluchten en fotovluchten. Bovendien moeten allerlei klusjes aan het huis van voor de vakantie er nu maar aan geloven. Er moet deze week door de timmerman een vlonder op de aanbouw achter ons huis gemaakt worden, hij heeft mij opgedragen terrastegels waar de vlonder op komt te liggen aan te schaffen. Dat is gebeurd, maar helaas de verkeerde kleur, dus heb ik ze vanmorgen met zwarte betonverf over moeten schilderen.

Dan het voortdurende probleem met onze internetaansluiting die er vaak “uit” lag en “ligt”, net zoals onze aardlekschakelaars. Het lijkt wel met elkaar te maken te hebben, maar de elektricien die zo vriendelijk was om gisteren in zijn vakantie nog even langs te komen, dacht daar anders over. Alle stekkers van apparaten die automatisch aan en uitslaan moesten omgedraaid worden, in verband met een aardlek, en dit heeft volgens hem niets van doen met het internetprobleem, nou ja dat begreep ik al. Hij adviseerde de internet provider te bellen. Het zweet breekt mij dan uit, want daar heb ik slechte ervaringen mee. Moeilijker dan een vliegopleiding.

De mensen van de internet voorziening zijn alleen per computertelefoon te benaderen, hetgeen al een ergernis op zich is. In het telefoonboek staan ze niet, althans ik kan ze niet vinden.  Dat moet je via de pc opzoeken, vervolgens moet je bestuderen hoe en wanneer je het beste de internet provider kan benaderen. Over klantvriendelijkheid gesproken. Maar goed, er is geen internet op de pc, dat was namelijk het probleem, dus naar iemand met een pc met verbinding. Daarna begint de belstress pas echt.

Al met al kwam ik na een aantal (verkeerde) nummertjes intikken, een paar keer een kwartier in de wacht hangen, en verkeerd doorverbonden worden eindelijk in contact met de vrouw die het allemaal zou moeten weten.

Zij dirigeerde mij naar de meterkast. Als ik daarin kijk word ik meteen al beroerd. Al pratende weg begreep ik met mijn technische kennis dan dat zij er echter ook geen bal van snapte. “Ja ik zie dat u geen signaal heeft maar dat zou u toch echt moeten hebben”. Verder kwam ze niet na een halve dag bel,- en meterkaststress.

Uiteindelijk komt er nu vanmiddag een servicemonteur, nu ik plotseling weer verbinding heb met het net. Dat wordt lachen. Waar blijft de tijd dat je nog gewoon de vakman van de hoek kon bellen die snel even langs kwam en met kennis van zaken je probleem oploste.