We hebben hier door storing bij onze provider een paar dagen lang problemen gehad met internet, daardoor kon ik een paar keer mijn dagelijkse journaal-bijdrage niet plaatsen. Hopelijk zijn we er nu van verlost.

Vanmorgen heb ik tijdens mijn dagelijkse hardloopronde weer eens een instrumentvlucht naar Berlijn gemaakt. In mijn hoofd wel te verstaan. Daarbij alle vertrek, cruise en aankomstprocedures en checklists doorlopen. Je bent dan intensief bezig, maar tijdens het lopen word je door niets anders gestoord of afgeleid, dus voelt het toch als een fijne ontspanning aan. Gedurende mijn opleiding tot beroepsvlieger deed ik dat ook op die manier en dat werkte toen heel goed. Zo raad ik mijn leerlingen die een vliegbrevet willen halen aan om bepaalde procedures, ,-zoals circuitvliegen,- zittend in de keukenstoel te oefenen. Je kan jezelf daarbij dwingen  om dezelfde gedachten te genereren en procedures te initiëren, terwijl het bovendien natuurlijk veel goedkoper is. Velen hebben daar baat bij.  

Vandaag moeten de luchtfoto’s van gisteren bewerkt worden, een hele klus, maar wel leuk ontspannend werk. Intussen staat de montage van de vakantiefoto’s dus weer even stil. Tijd te kort. De rondvlucht van vandaag heb ik daarom ook naar morgen verzet. Hopelijk is het weer dan geen spelbreker. Het is vandaag mooi weer, dat wordt fietsen vanmiddag. Als Tim en Thijs thuis zijn nemen we die mee. Ijsjes eten op de Volendamse dijk, of in de speeltuin van Honingh in Katwoude.

De foto van onze kleinkinderen als “BZN New Generation”, die we van onze kinderen kregen, staat deze week in het blad Prive. Een journalist van Prive had Tamara onze schoondochter, er om gevraagd. Leuk om te zien, daar kan je toch trots op wezen dacht ik zo.

Intussen bereiden we ons voor op een weekje Oostenrijk in een superhotel dat we op de heenweg naar onze vakantie in Lazise twee weken geleden ontdekten.Kennissen hadden ons er op gewezen.

Ik zal er voor de aardigheid hier een foto van plaatsen. Over een paar dagen zitten we weer in dit Goddelijke oord.

Het fraaie hotel in Oostenrijk waar we opnieuw een week naar toe gaan.

Onze zoon Sander , Tamara en de kleinkinderen Jan Kees en Tim tijdens onze vakantie in Lazise twee weken gelden.

Vincent, Brenda ,Thijs en Sophie in Lazise.

Dirk Buwalda , een bekende Nederlandse fotograaf, was vandaag de hele dag m’n metgezel op mijn vliegtochten. Door een reportage die hij onlangs van mij maakte voor een blad, waar ik ook luchtfoto’s voor gemaakt heb, kreeg ik wat nader kennis met hem. Het is leuk om met een coryfee uit de klassieke fotografie te praten, daar steek je veel van op.  Dirk heeft onlangs een fotoboek uitgebracht van het Nederlands Ballet. Een bijzonder boek vol met de meest boeiende kunstzinnige zwart wit foto’s.

Hij was er ook bij toen ik vanmorgen boven Groningen, tijdens het maken van instrumentnaderingen met de PH-BNK, problemen kreeg met de communicatieradio’s. Uiteindelijk moest ik een landing maken om er door een avionica-technicus  even naar te laten kijken. Het was de PTT (push to talk) switch op de stick die stoorde. Het busje met contactspray deed ook hier wonderen. We zaten nog even een broodje bal te eten op het zonovergoten terras van het luchtvaartrestaurant. Wat een leuke sfeer. Vliegveld Eelde doet mij steeds meer denken aan Schiphol van vroeger. Familieleden en kennissen van vertrekkende passagiers zwaaiend op het terras. Vandaag vertokken er zelfs 5 vluchten naar de zon, hoorde ik van Fokke, al jarenlang de sympathieke havenmeester en goodwill ambassadeur van Eelde Airport .

Nadat we de PH-BNK hadden gestald, stegen we met de PH BZN op voor een fotovlucht opdracht boven het nieuwe Marinapark in Volendam.

Wat is dit Marinapark een enorme aanwinst voor ons dorp. In vele opzichten. Het ziet er niet alleen fantastisch uit vanaf de grond, maar zeker ook vanuit de lucht. Het geeft het aanzien van Volendam weer iets terug van het verleden. Volendamse huisjes, hekjes en geveltjes, en Volendamse kleuren zoals je die ziet op de honderden schilderijen die ik onlangs voor ons Schilderijen boek heb gefotografeerd. Lopend op het park, om me heen kijkend, bekruipt mij het gevoel dat ik in de tijd teruggereisd ben. Naar de tijd dat Oud Volendam nog nieuw was. Chapeau , voor de mensen die het bedacht, ontwikkeld en gebouwd hebben, en dat zo snel allemaal.

Een staaltje van groot vakmanschap.

Er was lange tijd veel kritiek op het park. De Volendammers zouden er niets wijzer van worden, en er konden beter starters woningen op gebouwd worden etc. Deze kritiek verstomt meer en meer, nu het park 100% bezetting geniet, en vele plaatselijke middenstanders en horeca bedrijven er wel bij varen. Het staat vast dat het Marinapark een positieve spin off betekent voor de Volendamse economie. Nog niet vast staat hoe groot die spin off zal zijn. Bekende Volendamse zakenmensen die ik ken, denken van heel groot!

Onze welstandcommissie kan m.i nog wel wat ideeën opdoen in dit Marinapark.

Waar deze commissieleden in nieuwbouwwijken volgens sommigen als muggenzifters te werk gaan, zouden ze zich wellicht meer dan nu het geval is, kunnen inspannen om het karakteristieke “Oud Volendamse” in de oude dorpskern op de dijk en in het Doolhof in stand te houden en waar nodig zelfs te herstellen. Niet alleen omdat het zo mooi is, en onze nazaten hier ook recht op hebben, maar omdat deze pittoreske toeristische trekpleister onmisbaar is voor de economie van de huidige en volgende generaties Volendammers.