In sept 1976 kwamen we nummer 1 met Mon Amour. Daarvoor hadden we ook al een paar Top-40 hits gehad, maar met Mon Amour brak de echte BZN gekte uit. Het werd een heksenketel; we reisden van hot naar her om op te treden. Er kwam geen eind aan. Logisch, natuurlijk, want in de tien jaar daarvoor hadden we financieel gezien een redelijk sobere tijd meegemaakt, daarom dachten we: pakken wat je pakken kan. Het kan per slot van rekening zo maar over zijn. We hadden er toen geen vermoeden van dat dat einde pas 31 jaar later op 16 juni j.l in Ahoy zou komen. We waren destijds vooral ‘s zomers in de zuidelijke provincies op alle dorpsfeesten, grote kermissen en feesttenten als hoofdact present. Dat betekende toen al veel reizen en in files staan. Hier bedacht ik iets op.

Om het mes aan twee kanten te laten snijden kochten Mary en ik, al jaren vertrouwde kampeerders, een vouwwagen. Een echte TAGO, die met de hand gemaakt was in een fabriekje in Gorredijk in Friesland. Het was een van de duurste vouwwagens van dat moment, maar dan had je ook wel wat. Een TAGO !!! We plaatsten deze de hele zomer lang op een camping in het centraal gelegen Oisterwijk. Camping de Reebok. Zo hadden we langer vakantie en maakte ik minder reisuren.

In de buurt van Tilburg bepaalden we het ontmoetingspunt. Daar parkeerde ik mijn auto en pikte de BZN touringcar mij op, om mij daar s’nachts weer af te zetten. Mijn collega’s keken dit hele “gedoe” met argusogen aan, en zagen aanvankelijk niets in dit vreemde plan van mij, erger nog : ze verklaarden ons voor gek.

De TAGO, inclusief voortent en luifel in Oisterwijk.

Dat veranderde al snel. Schoorvoetend kwamen het jaar er op Kees en Thomas Tol met een stacaravan. Ook Jack Veerman, Jan Keizer en Dick de Boer volgden. Zelfs Annie Schilder kwam met een stacaravan naar De Reebok. Wat hebben we daar een mooie tijd gehad. De campingdirectie zorgde ervoor dat er zo weinig mogelijk “vreemden” op ons pleintje kwamen te staan, zodat de nodige privacy voor ons bewaard bleef. We sportten vaak met elkaar, en maakten ook veel fietstochten in de waanzinnige mooie omgeving van Oisterwijk. Na afloop van optredens zaten we nog vaak tussen de tenten gezamenlijk een afzakkertje te pakken. Het werkte perfect. Veel interviews en zelfs fotoshoots werden in de omgeving van Oisterwijk gemaakt, want daar huisde het complete BZN-team de gehele zomer. Zo werd ook de prachtige hoes van Desire gemaakt vanuit de Camping op de Drunense duinen.

Na vele jaren werden onze kinderen groot, ze wilden met hun vrienden op vakantie. De noodzaak voor het kamperen verdween voor ons, dus vertrokken wij als eersten uit Oisterwijk. Wij hebben het kamperen daarna voorgoed vaarwel gezegd. Tot vorig jaar stonden echter Jack Veerman, Kees Tol en Dick de Boer alsmede een paar van hun familieleden na 30 jaren nog steeds op de Camping in Oisterwijk. Dit jaar, we zagen dat in de BZN-soap, verhuisde Jack zijn stacaravan naar een  plek wat dichter bij Volendam in de buurt. Kees Tol en Dick de Boer staan nog steeds in Oisterwijk.

Wij bezitten de Tago vouwwagen nog altijd. Hij is van kunststof en roestvrij materiaal. Alle kampeerbenodigdheden zoals toilet, servies, bedden, gasstel en noem het maar op, alles zit er in. Ook de door mij getimmerde houten vlonders voor een droge vloer staan er nog bij. Hij staat ergens in een loods in de Purmer gestald. We gingen er van uit dat onze kinderen hem met hun gezinnen wel weer eens zouden willen gebruiken. Dat is tot nu toe niet gebeurd, en ik twijfel of dat ooit zal gebeuren. We hebben er nu al ongeveer 20 jaar niet meer naar omgekeken. Het enige wat ons er elk jaar aan herinnert is de factuur voor de stalling die we steevast elk keer maar weer betalen. Maar elk jaar komen dan ook die herinneringen aan de mooie tijd die we er hadden weer boven. Aan die prachtige natuur, de kermis in Tilburg het spoorzoeken dat we organiseerden, de badmintontoernooien, en vooral aan de gezelligheid die we daarbij als BZN-ers met onze gezinnen onder elkaar hadden.