Voorstanders van kernenergie beriepen zich in de zeventiger jaren al op het gezegde dat kernsplijting en wellicht kernfusie de minst kwaden van de kwade oplossingen voor ons energieprobleem zijn. Iedereen weet echter dat in de 70er en 80 er jaren deze vorm van energiewinning door linkse regeringen, de milieulobby en linkse media in de ban gedaan is. Het woord kernenergie uitspreken was bij wijze van spreken al fout.

Nu heeft een VN-commissie  zich uitgesproken vóór het wereldwijd gebruik van kernenergie. Het moet toch niet gekker worden! Het is een publiek geheim dat de VN onder een linkse politieke vlag vaart. Het waren dan ook diezelfde lieden een paar jaar geleden Sodom en Gomorra uitriepen over deze bron van energie. Onder linkse politieke druk, en de door de linkse media gemanipuleerde publieke opinie werden wereldwijd kernprogramma’s gestopt, en moesten overal kernreactoren ontmanteld en gesloopt worden. Zoals de door Duitsland, Nederland en België gefinancierde snelle kweekreactor in Kalkar net over de Duitse grens. De bouwkosten bedroegen totaal ongeveer 8 miljard DM. De kernreactor werd nooit in gebruik genomen.

De centrale werd in 1985 opgeleverd. In de jaren ervoor moest iedere stroomafnemer in Nederland een 3% heffing betalen over de elektriciteitsrekening, de zogenaamde Kalkarheffing. Dit was het begin van een brede anti kernbeweging in ons land. Onder druk van jarenlange hevige protesten o.a met name van de door de “Groenen” gestimuleerde anti kernbeweging in Duitsland werd de peperdure centrale in 1991 definitief stilgelegd.

Het complex werd in 1995 voor 2,5 miljoen euro verkocht aan onze goede BZN-vriend de Nederlandse topondernemer Hennie van der Most, die er een pretpark in vestigde, Wunderland Kalkar. Net na zijn aankoop vloog ik er samen met Hennie in zijn helikopter naar toe. We liepen onder in de reactor en  de ontzagwekkende aangrenzende ruimtes met muren van twee meter dik beton die door vd Most ploegen met grote drilhamers te lijf werden gegaan. Het absolute kasstuk van de centrale, de splinternieuwe  en ongebruikte 325 megawatt turbine die in een speciaal daarvoor ontworpen indrukwekkende hal stond, werd eveneens door de slopers van Hennie onder handen genomen, en getransformeerd tot koperafval.

Wat een ongehoorde kapitaalvernietiging heeft daar plaats gevonden, wat zijn al die belastingbetalers bedonderd. Het heeft mij als techneut en voorstander van kernenergie buitengewoon gekwetst om deze ongekende hoogstand van kapitale technologie op deze onwaardige manier aan zijn eind te zien komen.

Dezelfde politiek gekleurde VN adepten, die voor deze mega kapitaalsvernietiging verantwoordelijk zijn,  roepen nu in koor dat wereldwijd 100 miljard euro op tafel moet komen om kernenergie weer nieuw leven in te blazen, want kernenergie geeft geen uitstoot aan CO2, het nieuwe stokpaardje van de linkse politiek en media. Het is te gek voor woorden.

In 2003 vloog ik weer met Hennie vd Most naar zijn Kalkar, en maakte er toen deze foto van zijn pretpark van 8 miljard DM!

Vandaag gingen we met tweeling kleinzoons Jan en Kees naar het Dolfinarium in Harderwijk.

Sophie ging niet mee, met haar zijn we daarom gistermiddag maar gaan fietsen. Want de kleinkinderen ongelijk behandelen staat gelijk aan het door een porseleinkast stormen op klompen. Het was maar goed dat ze niet mee was, want het was veel drukker dan we verwacht hadden. Vooral het onvermijdelijk wachten in rijen is niets voor al te kleine kinderen. En wachten moesten we. Zo werden we om te beginnen al naar een parkeerterrein midden in de stad geloodst, en vandaar (wachten) met een treintje naar het Dolfinarium gebracht. In het treintje gezeten, hoorden we dat het eerste treintje terug pas om 16:00 u ging. We wilden door omstandigheden iets eerder terug, dus dat was meteen al pech: ” een half uur lopen naar de auto”, want een taxi kregen we ër niet.

De dolfijnenshow was heel mooi, met heel toepasselijke muziek. Hoe krijgen die trainers het voor elkaar vraag je je af. Met name, hoe communiceren ze met die dieren? Bijvoorbeeld om ze allemaal tegelijk te laten knikken. Je moet dan toch wel goed contact hebben, en echt praten met ze kan niet. (Of zou het zover gaan?) Om maar niet te spreken van een dolfijn die de haring uit de handen van een 6 meter boven het water aan een takel hangende man haalt. Hij ziet de man van onder water, maakt vervolgens door met zijn staart te kronkelen snelheid in het water, lanceert zichzelf vanuit een gekromde baan met zo’n grote kracht (weegt zo’n 190kg) dat hij op de centimeter af stilhangt op de exacte hoogte en laterale positie van de haring, om die in een “splitsecond” op te kunnen happen. We applaudiseren er voor, maar vinden het eigenlijk normaal, terwijl het bijna van een bovennatuurlijke orde is. De dolfijn moet de benodigde lanceerkracht tijdens zijn kronkeling onder water bepaald hebben, als techneut kan ik daar lyrisch van worden. Hier kan natuurlijk geen enkele computer ter aarde tegen op. Zie foto die ik er vanmiddag van maakte hieronder.

Jan en Kees hadden veel plezier in het Dolfinarium vanmiddag, getuige de foto hieronder