De 13de aflevering van de BZN docu-soap werd gisteren maar liefst  door 1,3 miljoen mensen bekeken, en was daarmee op het 8 uur journaal na, het best bekeken TV programma van de avond. Wat een kijkcijferhit ! Ik ben altijd positief geweest over een BZN soap, ook in 2004, toen we al door de TROS gevraagd werden, en het uiteindelijk niet deden. Daardoor kreeg Jan Smit toen de kans van zijn leven. Daar zijn we als rechtgeaarde Volendammers natuurlijk ook blij mee.  Maar dat het nu , weliswaar met een andere achtergrond, zo’n BZN succes zou worden had ik zelfs niet verwacht.

Omdat we even vrij waren zag ik deze aflevering nu eens live op TV. Je kijkt er dan toch anders naar dan in een preview. Uiteraard was ik in mijn sas met de aandacht voor  zangeres Tamara mijn schoondochter, die het echt verdient om landelijk nu eens goed door te breken. Volgende week zingt zij haar lied in TROS Muziekfeest op het plein en vandaag is ze te horen op Radio 2 bij Daniel Dekker met een paar liedjes van haar nieuwe CD “Zeg ‘t Met Bloemen”. Het zit er aan te komen.

Ook hartverwarmend in de soap was natuurlijk het lied van de grote groep fans in Utrecht. Een paar fans beginnen trouwens al aardig bekende Nederlanders te worden.

Carola’s bijdrage aan het begin vond ik heel sterk, en ontroerend. Op precies de juiste toon wist zij onze gevoelens van de laatste tijd te verwoorden. Toen zij begon over het weekendje met de boot van Henny van de Most, dat we vorige week beleefden, werd ze zelfs geëmotioneerd. Het was ook een hele mooie dag op die boot met mixed feelings en mixed emotions, wetende dat dit ons laatste gezellige samenzijn was als BZN.  Ik merkte toen ook aan Carola wat er door haar heen ging. Carola is iemand die altijd veel waarde aan dit soort momenten hecht, en er terecht eventjes bij stil staat. Sowieso is ze een puur en integer mens. Iemand die haar vak heel serieus neemt en altijd met de nodige zelfkritiek in de studio’s haar partijen inzong. Met haar weet je altijd waar je aan toe bent, ze zegt wat ze bedoelt, ze heeft geen dubbele agenda’s.

Nu ik het toch even over Carola heb: ook om een aantal andere redenen heb ik veel respect voor haar. Als moeder van drie kinderen, waaronder een die bijzondere zorg vraagt, heeft ze het vanzelfsprekend druk met de huishouding. Alle moeders weten dat. Toch heeft het mij altijd verbaasd dat wij daar zo weinig van gemerkt hebben. Vergaderingen, optredens, interviews, studiowerkzaamheden, en allerhande andere ad hoc klusjes, Carola was er altijd bij, zonder morren of tegenspraak.  Voor mij is Carola een echte kanjer, ik hoop van harte dat ze veel succes met haar nieuwe zangcarrière mag beleven.

Even twee daagjes rust, even bijkomen van alle emoties, en even de achterstallige administratie wegwerken. Jan en Kees, onze tweeling kleinkinderen moesten vanmiddag voor de tweede keer naar zwemles in Hotel Spaander. Mary en ik zouden met ze gaan, maar ik had nog wat zaken te regelen dus kon ik helaas niet mee. Tamara belde net op dat ze bang is alle foto’s van Tim op de pc verwijderd te hebben. Dat ga ik straks even proberen op te lossen.

Ze treedt ook op vanavond dus hebben wij de oppas.  

Zojuist heb ik mijn nieuwe Blu Ray speler waarmee zelf opgenomen Blu Ray disks afgespeeld kunnen worden, binnengekregen, dat wordt weer ploeteren op de mac vanavond. Ik wil nu eindelijk mijn vakantiefoto;s zien op HD kwaliteit via Blu Ray DVD. Hopelijk heeft John Meijer op zijn vrije avond niet te veel wijntjes gedronken, want hij zal me nog wel even moeten assisteren denk ik zo. Soms denk ik wel eens ,waar haalt John toch al die kennis van al die apparaten vandaan, maar Ageeth, zijn vrouw vertelde me op de Henny v d Most boot dat ie elke nacht tot heel laat nota bene in bed, in allerlei soorten  gebruiksaanwijzingen ligt te lezen. Met het licht aan, dus kan zij ook niet slapen.

Afgelopen week waren we in SBS shownieuws, men vroeg mij daarin of ik de docusoap leuk vond. Daarop heb ik ja geantwoord en ze daarna uitgelegd waarom. Men liet alleen dat “ja” van mij zien en niet de uitleg waarom. Zo belangrijk is dat ook weer niet, maar voor mij nou toevallig wel. Zal ik uitleggen.

BZN is het tegenovergestelde van een door een producer bedacht format, of een op borsten of billen of andere uiterlijke kenmerken geselecteerd clubje meiden of jongens. Het is zeker niet een door smsjes en door zakenlieden gemanipuleerd format uit  Ivols of Idols of een omhooggevallen TV soappie. Het is niet een groep die geformeerd is om een bepaalde songwriter of tekstdichter, en ook is het niet een solist, waar alles om draait, zoals bijvoorbeeld Rob de Nijs. BZN is ontstaan uit vriendschap van pubers met dezelfde liefhebberij en ambitie: samen muziek maken.

Er zijn vele artistieke, commerciële, technische, creatieve en zakelijke en personele aspecten aan het succesvol runnen van een bedrijf als BZN. Elke discipline had zijn eigen waterdrager binnen de groep, en in zekere zin was iedereen even belangrijk. Nooit heeft iemand zijn plicht verzaakt. Juist die collectieve inbreng is een pijler onder het succes geweest. Alle bandleden kunnen dat beamen. Echter, de eerste 25 jaar van BZN ontstond door TV optredens naar buiten de indruk dat BZN alleen uit een zanger en een zangeres bestond. Dit kwam louter en alleen door gemakzucht van de betreffende TV regisseurs. Een hele band leuk in beeld brengen vergt meer creatief denken en wat meer werk, dan het zogenaamde statische two-shot, waarbij de regisseur op zeker speelt. De bandleden werden door de meeste regisseurs niet eens aangekeken, of aangesproken. In sommige TV specials van 30 minuten,waren de instrumentalisten soms nog niet eens  totaal 20 sec in beeld, terwijl ook zij weken van huis waren, weg van vrouw en kinderen. Bij nader inzien vind ik dat er op die manier vaak op een onfatsoenlijke manier met ons is omgegaan. Het was zo pijnlijk dat een enkel groepslid er zelfs behoorlijk gefrustreerd en geestelijk gedeformeerd door raakte. Per slot van rekening, de een wat meer dan de ander, zijn artiesten allemaal macho’s en narcisten, en wil iedereen een deel van de koek.

De laatste jaren werd het gelukkig steeds “socialer” op dat gebied, de rest van de band werd steeds mondiger en steeds meer bij de presentatie betrokken. Zeker de docu-soap heeft, vind ik in grote lijnen BZN meer als een groep geprofileerd dan ooit tevoren. Het kan natuurlijk altijd nog beter, maar juist op tijd, net voor het einde, wordt recht gedaan aan het imago dat de groep verdient. BZN is een product van vriendschap, toegewijde muzikale vakmanschap, gezamenlijke ambitie, jarenlange ervaring, en collectieve inspanningen. En zo zal BZN de geschiedenis ingaan. Leve de soap !