DE LAATSTE DAG UIT HET BESTAAN VAN BZN

Wat moet ik zeggen, eigenlijk heb ik helemaal geen zin om veel te zeggen vandaag. Mijn gedachten kronkelen door elkaar, er zit geen richting meer in, lijkt het wel. Ik denk af en toe in flarden even terug aan gisteravond in Ahoy. Het was fantastisch, al waren er tijdens het laatste lied wat technische problemen met de cue voor het instarten van beelden op het grote scherm achter ons. In tegenstelling tot alle final concerts tot nu toe verloopt die cue niet op de bühne door Dick Plat, maar vanuit de centrale TV regie .Dat verstoorde wel op een cruciaal moment de concentratie en de emoties. We hebben er na afloop nog een heftige vergadering aan gewijd met de TV crew. Hopelijk gaat het vandaag zorgeloos, want dat kunnen we er echt niet meer bij hebben nu. We vertrekken daarom vanmiddag twee uur eerder dan we eerst gepland hadden, om een uitgebreide check te kunnen uitvoeren. Het is tussen alle emoties en alle stress door wel iets wat mij extra zorgen baart.

Vanmorgen heb ik eerst het paginagrote BZN interview in de Telegraaf gelezen en daarna de TV programma’s over BZN die gisteravond uitgezonden werden bekeken. De docu soap en het historisch overzicht. De kijkcijfers waren weer verpletterend. In het laatste programma leuke woorden van collega’s waaronder Jan Smit, zijn bijdrage waardeer ik zeer. Werd net door NCRV radio gebeld, om kw voor 12 gaan alle Nederlandse radiozenders BZN  muziek uitzenden. Ik word dan telefonisch live in de uitzending gehaald. Vanavond worden we vanuit Ahoy in diverse journaal uitzendingen rechtstreeks doorverbonden. Wat een impact heeft ons afscheid, ik sta er echt paf van. Zojuist kwam het soapteam met camera’s een bloemetje aanbieden. Ze vroegen hoe ik me voelde. Heel onbestemd, zei ik, alsof ik een vriend uit Australië,- waar ik maanden lang mee ben opgetrokken,- naar schiphol terug moet brengen vandaag. Wetende dat ik hem daarna nooit meer terug zal zien. Ook werd me gevraagd wie er het meeste emotie heeft bij het afscheid. Dat is ongetwijfeld Carola antwoordde ik. Carola heeft het heel zwaar met het missen van de gezelligheid onder elkaar na vanavond. Net hoorde ik dat deze interviews vanavond live worden uitgezonden in de pauze van het concert.

Ik denk ook steeds aan alle fans, wat zullen die het moeilijk hebben vandaag.

Voel me niet echt happy en wil maar zo snel mogelijk naar Ahoy, samen met mijn collega’s die hetzelfde moeten doormaken als ik. Eigenlijk kan ik moeilijk zeggen of ik er nu tegen op zie of er naar uit kijk. In alle smsjes en mails die in grote getale nu op mij afkomen word ik sterkte gewenst en adviseert men mij er toch maar wel van te genieten. Ik weet niet of ik dat wel kan. Ik hoop van wel. Even een stukje wandelen en uitwaaien en dan de laatste klus, de laatste loodjes. Maar wat wegen die zwaar zeg.

Net voordat ik gisteravond ging slapen zapte ik nog wat op TV en zag ik plotseling weer BZN fans in een programma voorbijkomen. Zoals ik al eerder zei, sommige fans worden nog eens bekende Nederlanders. Overigens heb ik vannacht slecht geslapen. Ook Dick de Boer, die ik vanmorgen vroeg sprak kon de slaap niet te pakken krijgen. Niet onlogisch. Vandaag is het begin van uur U. Nog twee concerten in Ahoy, thats it.

Vandaag is het begin van het einde. Van een levenswerk, dat qua impact in de Nederlandse amusementswereld een instituut werd. Een waar geworden droom, die nu uit is. Nooit geen verre reizen meer met elkaar, om clips of TV specials te maken of om in een ver land op te treden. Reizen die ons als een gezellige vriendenploeg op de mooiste plekjes van de aarde brachten, en waarbij lunches en diners altijd tot een feestje uitgroeiden. Nooit meer van die onderlinge gezellige gesprekken in de auto in de file over alles en nog wat. Nooit meer muziek maken in die prachtige uitverkochte theaters, waarin alles zo perfect geconditioneerd was. Of in die grote hallen of Ahoy met die grote mensen massa´s fans die er alleen maar voor jou kwamen. Nooit meer die affectie van die grote schare BZN-fans en aandacht van iedereen voor jouw band. Nooit meer mee maken dat duizenden fans jouw liedje luidkeels meezingen.  

Wat ik ook zal missen is het gevoel om in een groep gelijkgestemden onder elkaar te zijn en op hetzelfde niveau met elkaar te kunnen communiceren. Met mensen die op professionele wijze met elkaar om kunnen gaan. Die er mee kunnen leven dat een ander een andere mening heeft over zaken dan zij zonder daar meteen ruzie over te krijgen. Ik merk soms wel eens in de `burgermaatschappij` dat ik teveel gewend ben aan mijn omgang met professionals op dat gebied.

Dat zal toch wel een hele omschakeling worden. Kortom, na 16 juni gaat er voor ons heel veel veranderen, BZN was een manier van leven, op de buhne , maar ook daar buiten. Het is logisch dat het zonder BZN voor ons heel anders wordt.

Om twee uur vanmiddag vertrekken we al naar Ahoy. Er is daar vannacht en vanmorgen een orgie van techniek opgebouwd. Sowieso natuurlijk een paar trucks vol met geluid en licht apparatuur die wij als band altijd gebruiken in Ahoy. Maar daarbij komt nog het recordaantal van 22 TV camera´s, nodig voor de live uitzending van zaterdagavond, die maar liefst bijna 3 uur lang zal duren. Ook tijdens de pauze blijft uitgezonden worden vanuit Ahoy. De bühne is bovendien beladen met grote hoeveelheden geluidsopname apparatuur voor de op te nemen live DVD en CD die van het laatste concert op de markt gebracht zullen worden. Onze portretfilmpjes die het hele jaar te zien waren tijdens de live concerten op een groot videoscherm achter ons, worden eigenlijk in gestart vanuit de regiewagen, en op drie grote schermen, waarvan een hele grote achter ons vertoond. Een en ander moet vanmiddag allemaal ingesteld en uitgeprobeerd worden, en ook moeten er proefgeluidsopnames gemaakt worden, die wij vandaag nog willen kunnen controleren.

Eigenlijk zijn we er niet zo gelukkig mee, dat we al zo vroeg aan de slag moeten, je komt dan  vanavond om 8 uur als het concert begint al vermoeid aan de start. Maar we doen ons best. Iedereen moedigt ons aan om er nog van te genieten. Ik zal het proberen, want het zijn voor mij echt de laatste twee optredens ooit. Of het lukt weet ik niet, ik begin namelijk al pittig de kriebels te krijgen.

Ps: Overigens hoorde ik van Dick de Boer dar er zaterdagavond veel fans uit het buitenland bij zullen zijn. Zoals een groep uit Zuid-Afrika, die vanmorgen is afgereisd om ons morgen uit te zwaaien en groepjes uit Canada, USA en Engeland. Ze hadden allemaal het management benaderd voor kaartjes. Ik zal proberen niet te vergeten ze even in het Engels welkom te heten tijdens het concert.