Gisteravond kwamen onze kinderen bij ons op visite met een cadeau voor mij, ter gelegenheid van het BZN afscheid. Ze hadden besloten om niet tot zondag te wachten, “dan zal het wel erg chaotisch worden”, dachten ze, vandaar. Ik kreeg er een brok van in mijn keel toen ik het uitpakte. Met deze foto zal BZN voor mij voorlopig nog wel even blijven bestaan.
De foto die we gisteren kregen van onze kinderen als troost voor het verdwijnen van BZN uit ons leven.
Hier de foto vlnr Jan (op mijn basgitaar,) Kees op drums, Sophie als zangeres, Tim de toetsenman, en Thijs de jonge gitarist die eerst nog even een kabeltje wegwerkt.
Deze prachtige foto is gemaakt door fotograaf Blauw uit Monnickendam, ere wie ere toekomt
Afgelopen middag was ik voor mijn medische vliegkeuring op Schiphol. Mijn bloeddruk was iets lager dan de vorige keer, toen ie op het randje van te hoog zat, en mijn gewicht was ook ruim
Ik krijg heel veel positieve mailtjes en ook leuke reacties per post betreffende het laatste concert. Zelfs vandaag uit Oostenrijk en uit Canada. Iedereen wenst je sterkte voor de finale en ook adviseert men om er toch maar echt van te genieten.
Een mailtje trof me toch wel bijzonder. Het is geschreven door Kees de Wit. De directeur van het bejaardentehuis in Volendam. Hij is ook lector van de Vincentiuskerk in Palingcity. Zowaar deze week toch nog een positieve reactie uit ons eigen dorp.
Dit schreef Kees de Wit in de lectorenbrief van de Vincentiuskerk.
De BZN stopt na 40 jaar. Zaterdag is het afscheid in Ahoy in Rotterdam. Miljoenen mensen over de hele wereld hebben kennis gemaakt met de BZN en genoten van hun muzikale kwaliteiten door de jaren heen in verschillende samenstellingen. Reden om dankbaar te zijn dat we in ons dorp een groep als BZN hebben. Dankbaar ook voor het plezier dat zij anderen hebben gegeven. Het gaat ze goed. Jeppa.
Dank je Kees, voor je warme woorden.