De eerste afscheidsavond in Hoorn zit er op, rest nog vanavond als we definitief afscheid nemen van deze prachtige zaal in Het Park. Mixed emotions speelden ons toch wel parten. Toen we voor het concert in de foyer door een raam naar beneden keken zagen we de ruimte waar we na de begrafenis van Jacques met familie, vrienden en bekenden afgelopen woensdag nog de koffietafel gebruikten.

Mijn broer Kees die getrouwd is met Cristien uit Winkel, een Noord-Hollands dorpje, was er ook. Hij heeft zijn vrouw ontmoet tijdens een BZN concert, daarom speelden we voor hem en zijn familie  Wedding Bells. Ik zou trouwens wel eens willen weten hoeveel echtparen er wel niet zijn die elkaar vonden tijdens een optreden van BZN de afgelopen 40 jaar. Ik denk van heel veel !

 

Van Wietske Poelman uit Gerkesklooster kreeg ik een reactie naar aanleiding van de crash van een Cessna in de Waddenzee. Zij gaf mij het adres van een regiosite waar het nieuws op stond www.waldnet.nl Het blijkt dat ik gelijk had met mijn  opmerking dat niet zomaar twee F16’s opstijgen als een “op zicht” vliegend vliegtuig  zonder radiocontact de grens overschrijdt. Uit de TV uitzending van gisteravond en wat ik op Waldnet las, begrijp ik dat uit eerder radiocontact bleek dat er iets mis met de piloot moest zijn. Er is dan wellicht sprake van een stuurloos luchtvaartuig, dat als ongeleid projectiel her en der schade aan kan richten. Dan gaan er natuurlijk wel toeters en bellen rinkelen.

Op deze regiosite had men n.a.v dit trieste voorval een m.i wat vreemde poll geplaatst.

 

VRAAG: Had de Duitse piloot uit de lucht moeten worden geschoten?

 

a)       Nee, dat kan je niet doen

b)       Als hij boven bewoond gebied was gaan dalen wel

c)       Geen mening

 

26.6% van de 802 deelnemers, dus zo’n 200  tot nu toe, vonden dat het sportvliegtuigje neergeschoten had moeten worden als het boven bewoond gebied was gaan dalen.

 

Ik geloof er niets van dat die 200 Friezen zo bloeddorstig zijn, dat ik komende week tijdens een fotovlucht boven het mooie Friesland in een argeloze daalbeweging bang moet zijn om met granaten doorboord op het dorpspleintje van Workum neer te storten. De vraagstelling is gewoonweg tendentieus en ongenuanceerd. Er zijn zoveel sportvliegtuigjes die tijdens de vlucht even wat dalen, soms zelfs onbewust, ook boven een bebouwde kom. Dit mag daar zelfs tot ongeveer 1200 ft ( 400 mtr) .Zelfs als het vliegtuigje door een onbekwame piloot (zoals hier het geval was) stuurloos boven een bebouwde kom daalt is nog maar de vraag of het daarboven dan neergeschoten moet worden. Het komt dan in elk geval recht naar beneden zeker op de bebouwing neer.

 

In zijn memoires over BZN in dit journaal schrijft Evert Woestenburg gisteren dat hij het was die het eerste liedje bij BZN gezongen heeft t.w Havin’ Fun van de Shadows. Dit geldt zeker voor de openbare optredens die we met BZN gedaan hebben. Daarvoor echter, hebben we een paar keer op de zolder bij mijn ouders in de dr Weverstraat gerepeteerd. Kees en Evert speelden gitaar en ik knoeide daarbij wat met de bandrecorder van mijn vader, want de basgitaar die door mijn vader en ome Jaap bij houtverwerkingsbedrijf Nieuw Leven  gemaakt werd was nog niet klaar.  Met die oude taperecorder namen we een keer het liedje op “Well that’s allright now mama” van Elvis Presley. Ik weet nog goed dat we die opname in het weekend erop in dansschool “Spruitje” in het cultureel centrum via de zaalspeakers aan de aanwezige “danslustigen” hebben laten horen. De zanger van die volgens mij eerste “BZN opname” was ondergetekende, jawel. Geloof het of niet, en ik was er apetrots op. Het is altijd bij die ene opname gebleven, gelukkig maar voor iedereen, en ik heb het lied ook nooit live in het openbaar met het beginnende BZN gezongen. Maar toch….sorry Evert, wie was nou de eerste zanger van BZN?  Evert moet dit alles ook nog weten.

Wat een drukte en emoties de laatste dagen. Na de begrafenis van Jacques woensdag, de BZN concerten dinsdag Veenendaal , donderdag Zundert en vrijdag Nijmegen gistermiddag soapopnames en vandaag en morgen afscheidconcerten in theater Het Park in Hoorn was ik blij dat we gisteravond even niet weg moesten. Even een zaterdagavond uitblazen, even bijkomen.

Zo konden we naar de verjaardag van de vrouw van mijn broer Cor. Deze broer heeft het befaamde tegel, sanitair en keuken imperium “ TUIJP’s “ opgebouwd in Noord,- en Zuid-Holland. Het was er gezellig.

 

Vanmorgen las ik in de krant dat prins Willem Alexander een fietsrit in de buurt van Rotterdam en Den Haag heeft gemaakt om de zgn “verommeling” van ons landschap te aanschouwen. Het landschap verdwijnt achter bedrijfsgebouwen, kassen en woningbouw aldus de organisators van deze Koninklijke rit. Deze lieden moeten echter eens een keer met de prins, die ook een fanatieke piloot is, een vluchtje maken over Nederland. Dan kunnen ze zien wat de echte landschapsvervuilers zijn; de duizenden windmolens die als witten lelijke gedrochten her en der de grond uitrijzen, terwijl op wetenschappelijk niveau nog veel twijfel over het rendement van deze lelijke obstakels.

Over vliegen gesproken. Ik las net dat een  Duitse Cessna in de waddenzee is gestort nadat deze door twee F16’s was onderschept. De piloot zou zich niet gemeld hebben toen hij de grens overstak. Wat een gek verhaal is dit. “Op zicht” vliegend hoeft deze man zich helemaal niet te melden, en dat er zomaar even twee F16’s worden ingezet als dit al zo zou zijn is nog gekker. Hier is iets anders aan de hand, de waarheid zullen wij wel niet te weten komen.

 

Voordat we vanavond naar Hoorn vertrekken hebben we hier eerst de oppas over Tim, een van onze kleinzoons. Dan even naar moeder natuurlijk, want het is per slot van rekening moederdag vandaag, en mijn moeder leeft gelukkig nog.

 

 

HERINNERINGEN VAN EEN VOORMALIG BANDLID –Evert Woestenburg- (Deel 5)

 

Ontmoeting met Kees Tol

 

Zoals reeds in voorgaande afleveringen gememoreerd, gingen Jan en ik, samen met meerdere vrienden, vaak dansen en kletsen bij dansschool Buys-Spruitje.Onze vriendenploeg was inmiddels uitgebreid met jongens als Jan Mooyer,Jan Kies,Sam Pen,Coen Wulterkens,Klaas Vais,Klaas Rembrand,Gerrit Woestenburg, en Wim Visscher .Genoemde Jan Mooyer verhuisde al spoedig naar Engeland om aldaar een nieuw bestaan op te bouwen. Hij startte een onderneming in “zwevende zwembadvloeren”.Zakelijk ging het hem bijzonder goed,zijn gezondheid liet echter te wensen over. Enkele jaren terug overleed Jan op veel te jonge leeftijd. Gerrit zou spoedig onze drummer worden  en vrij vlot daarna Jan Kies onze zanger.Wim Visscher zou mijn zwager worden en tevens de medeoprichter van de allereerste BZN-fanclub. Vele jaren later zou Wim ook nog wethouder worden van onze gemeente Edam-Volendam.

 

Op een zondagavond waren Jan en ik een keertje toevallig zonder de andere vrienden bij Spruitje en wij kwamen aan een tafel te zitten met een tot dan toe voor ons onbekende jongeman. We maakten kennis met elkaar en wij gaven aan dat wij gek waren van muziek,en vooral van The Shadows,en dat ikzelf ook wat slaggitaar speelde. Deze ontmoeting bleek achteraf van doorslaggevende betekenis voor het ontstaan van BZN,want wat bleek,deze jongeman,Kees Tol,speelde klassiek gitaar met extra belangstelling voor,jawel,muziek van The Shadows. Kees speelde zelfs al vele Shadow-nummers en beschikte ook over bladmuziek. Jan en ik waren vanzelf in alle staten en ook Kees toonde grote belangstelling. We spraken af om de zaterdag daarop bij elkaar te komen op mijn kamer op nr.109,uiteraard met beide gitaren ,om te beluisteren en te beoordelen waartoe we zoal in staat waren. Voor mijzelf was dit de eerste keer in mijn leven dat ik samen speelde met een andere gitarist en dat was werkelijk een belevenis .We speelden waarschijnlijk nummers als Apache,Kontiki, Midnigt,Spring is nearly here.Ik kan me nog goed herinneren dat Jan al een uur voordat Kees zou komen bij mij op de kamer aanwezig was,die zaterdagmiddag rond een uur of 1.En terwijl Kees en ik onze deuntjes speelden,geraakte Jan in alle staten. Want dit was natuurlijk niet kompleet,hier hoorde een basgitarist bij. Maarja,wie moesten we daar voor vragen…..? Uiteraard was er geen denken aan dat we daar iemand voor zouden vragen,want deze gitarist zat alreeds in de kamer,dus Jan zelf.De maandag daarop nam Jan kontakt op met Arnold Muhren van de Cats,hij had vernomen dat Arnold ooit zelf een basgitaar had gebouwd,en Jan wilde graag wat informatie. Diezelfde week schafte hij de benodigde materialen aan en meldde zich vervolgens bij een muziekschool .Kortom,na enkele weken kwamen we weer tezamen, doch dit keer als trio. En Jan speelde reeds snel wat deuntjes mee op zijn zelfgebouwde basgitaar.

Mijn kamertje bleek uiteraard veel te klein,vooral toen we besloten om ook mijn neef Gerrit Woestenburg als drummer uit te nodigen .En zowaar,we hadden een bandje,dan wel voorlopig uitsluitend instrumentaal,maar toch. En wat waren we tevreden met de resultaten. Het gehele jaar daaropvolgend hebben we zowat het gehele Shadow-repertoire ingestudeerd. In mijn CD-verzameling zitten ook nog wat Shadows stukken en soms draai ik nog wel eens het stuk met als titel Bossa Roo, een jazzy-achtig stuk.Kees,Jan en Gerrit zouden het stuk heden nog onmiddellijk herkennen en spelen,zelf denk ik niet dat ik dat ooit nog voor elkaar zou krijgen.Andere nummers waren bijvoorbeeld: “Nivram,Geronimo,Midnight,Atlantis,Perfidia,Cosy,Rise and fall of flingel bunt,Rhythm and Greens,Kontiki,Spring is nearly here”

 

Van mijn kamertje verhuisden we enkele weken naar onze kelder,alwaar Gerrit zijn trommels op tegels plaatste,bij gebrek aan standaards.(zie onderstaande foto)

Uiteraard was inmiddels ook aandacht besteed aan de elektronika. Elektrische gitaren,versterker en microfoon. Jan had een schoolvriend uit Amsterdam en deze vriend kon een versterker maken,hetgeen geschiedde. We kochten 2 speakers en deze werden in kasten gebouwd door mijn zwager Ap Dollie.Ook mochten we van de vader van deze zwager voortaan oefenen op de zolder van de timmerloods .Wat zullen we daar een zaagsel hebben ingeademd,maar wat waren we aldaar produktief en wat hadden we een plezier .En soms speelden we ook op de achterstraat bij Jan thuis of bij ons achter, aan de dijk, en de belangstelling werd steeds groter.

Na het instuderen van de eerdergenoemde Shadow- nummers ging onze aandacht uit naar een LP /CD van dezelfde groep,waarop o.a. nummers op stonden als  “Brazil,In the mood,Bossa Roo en National Provincial Samba”.Dit was toch wel muziek van een wat hoger niveau en het gelukte ons een aantal nummers in te studeren. Heerlijk om te doen.

 

Dit is de oudste foto die van BZN bekend is, bij Evert tegen de kelder aan staan vlnr Evert Woestenburg, Jan Tuijp, Gerrit Woestenburg en Kees Tol

Jan Tuijp speelt hier op de door zijn vader zelfgemaakte basgitaar die nu in het Palingsound museum in Volendam hangt.

 

En als je dan die LP’s van The Shadows bestudeerde,dan kwam je vanzelf ook wel eens een vocaal nummertje tegen. Maarja,we hadden in den beginne nog geen zanger.

Dus zou het een leuke quiz-vraag zijn “welk lied door wie in BZN als eerste werd gezongen en hoe vaak?”

Het antwoord zal ik verklappen: Het was de auteur van dit verhaal .In dat eerste jaar mocht ik van Jan,Kees en Gerrit een poging wagen om een nummer van Cliff Richard te zingen met als titel :”Having fun”. Nou,wat hadden we ’n plezier. Vele jaren later werd ik er nog door Jan aan herinnerd en eerlijk gezegd was ik het al een beetje kwijt. Inmiddels heb ik weer een CD thuis waar het nummer op staat en het begint als volgt:

 

“The grand old duke of York,he had tenthousend man,he marched them up to the top of the hill,and marched them down again, he was having fun…”

 

Ik meen dat we het nummer hooguit 5 keer hebben gespeeld,het was een beetje te soft. Ook mocht ik nog zingen:”There is a rose in Spanish Harlem”,maar ik geloof dat dat meer voor intern gebruik was.Deze liederen waren heel leuk en heel melodieus,doch meer niet geschikt voor een aankomende popgroep. De tijden zouden veranderen:het werd tijd voor de wat ruigere rock.

 

Onze groep zou spoedig worden uitgebreid met een zanger,maar toch kan ik mij herinneren dat we met ons vieren een keertje voor een volle Jozef enkele instrumentale nummers mochten brengen. Er speelde een groep met de naam Goldfingers en in de pauze maakten wij hen kenbaar dat wij een bandje hadden en dat wij graag iets wilden laten horen. Laten zij nou akkoord gaan met ons voorstel en wij speelden die avond 3 Shadow nummers. Van 1 nummer weet ik nog zeker dat het werd gebracht n.l.”Midnight”,over de andere 2 heb ik twijfel.

Twee jaar terug las ik in het BZN fanblad nog een oud krantenartikel,waarin verslag werd gedaan van deze avond.

 

Noot Jan Tuijp; Het eerste lied dat wij op die avond speelden in het Jozefgebouw was The Rise and Fall of Flingel Bunt van The Shadows.  

 

Door onze 4-mansformatie was een basis gelegd en de groep zou zich spoedig daarna verder ontwikkelen  met zanger Jan Kies en manager Dick de Boer,maar daarover een volgende keer.

 

Evert