De 42 jaar durende “achtbaanrit” waar ik het in de aankondiging van ons afscheid over had, komt echt met schokken in zijn laatste fase. Hoogtepunten en dieptepunten wisselen elkaar snel af. Na een absoluut dieptepunt twee weken geleden, bereikten we afgelopen zaterdagavond in het openluchttheater in Tegelen weer een absolute piek. “Wat ben je toch een geluksvogel zei ik tegen mezelf”, om dit mee te mogen maken, staande op dat prachtige podium voor al die duizenden dolenthousiaste mensen. Wat een gigantisch groot en mooi openluchttheater is dit en wat een ongelofelijke warmte straalde die 4000 bezoekers uit. Ook is het voor ons ontroerend om te zien dat de echte hardcore fans nu geen concert meer verstek laten gaan. Ze staan s’ morgens al in dikke rijen te wachten om maar vooraan te kunnen zitten. Toen we voor de tweede keer de bühne opklommen zeiden we met enige weemoed nog tegen elkaar: “Niemand van ons zal dit ooit nog meemaken na BZN , echt niemand. Een van de mooiste avonden van de final tour.
Ja, en dan vanmorgen. We moesten om 11 uur in Hotel Spaander zijn, want daar zou ons een verassing wachten. Nu hebben we inmiddels alle denkbare onderscheidingen die als normaal mens en in de muziekwereld te behalen zijn reeds gekregen. Niet dat we nou zo blasé zijn geworden, maar we gaan zo langzamerhand niet meteen meer voor elk wissewasje uit ons dak. Dus togen we enigszins routinematig voor een zoveelste “promotieklusje” naar Hotel Spaander, waar we in een apart kamertje werden opgevangen. Niemand was er eigenlijk echt mee bezig, totdat we om precies om 11 uur een andere zaal werden binnengeloodst. Een compleet mediacircus stond daar aangetreden, alle belangrijke kranten en TV show en nieuws programma’s waren met een camerateam vertegenwoordigd. Een als postbode verklede vertegenwoordiger van TNT Nederland maakte bekend dat ter gelegenheid van ons afscheid een officiële postzegel van BZN is uitgekomen. Maar het werd nog gekker en mijn verbazing nog groter. Even later zag ik dat ieder zelfs zijn eigen zegel heeft ter waarde van 44 eurocent. Moet je nagaan, je eigen kop op een officiële postzegel, is dat niet alleen aan leden van het Koninklijk Huis voorbehouden? Het is een enorme eer, ik ben er echt apetrots op. Het geeft iets onsterfelijks, over 100 jaar zullen verzamelaars onze zegel nog steeds koesteren. Bovendien is het een prettig idee dat je vaak gelikt wordt.En dat zonder het te weten. We zullen in ieder geval genoeg zegels bewaren om aan onze kleinkinderen te geven, zodat ze later iets zullen begrijpen van het succes van BZN. Ik zal een foto plaatsen van de eerste zegels die begin juli in de officiële handel komen. Mijn eerste brieven verstuur ik in elk geval met mijn eigen kop er op! Zo dat is er uit.
Hier de eerste beelden van de zegels. Uiteraard hebben de anderen ook hun eigen zegel.