Bepakt met chocolade, bloemen, heerlijke asperges, en vol weemoed vertrokken we vannacht voor de laatste keer uit Roermond. We hebben het er altijd leuk gehad ondanks de slopende filegevoelige ritten die nou eenmaal onvermijdelijk zijn in dit land. Zoals altijd was er een hele bekende Volendamse familie: “De Madoeten” met 16 personen present. Zij komen al jaren naar ons concert aldaar, en logeren dan twee nachtjes in Roermond, waar het volgens hun zeggen mooi en gezellig is. Wij hebben de familie Schilder, zoals ze in het echt heten bedankt voor hun jarenlange support.

We kregen gisteren overigens opvallend veel positieve reacties op de laatste soapaflevering.

 

Vandaag even uitblazen van alle gekte van de laatste dagen. We gaan op bezoek bij mijn moeder , bij kennissen en we proberen even wat stoofaal te eten en een pilsje te halen op de dijk. Morgen 2^de Pinksterdag wacht een inhaalconcert in Apeldoorn waar we voordat het concert begint repeteren om “My Number One” in te lassen.

 

Komende dinsdag hebben we een ingelaste vergadering met Jos Budie, de TV regisseur van het Ahoy concert op 16 juni. Er moeten een aantal zaken op een rijtje worden gezet. Onder andere hoe de filmpjes die we tijdens de live optredens afspelen, in de TV uitzending verwerkt moeten worden, zonder dat de kijker teveel het gevoel krijgt dat hij Ahoy verlaat.

Het vliegles geven, rondvluchten maken en luchtfotografie heb ik tijdens deze hectische BZN weken even op een laag pitje gezet, daar heb ik straks volop de tijd voor, alhoewel ik de komende week toch  een paar keer de lucht in mag.

 

Ik heb beloofd nog een foto te plaatsen van kleindochter Sophie met haar nieuwe kinderwagen

 

 

 

Dan nu weer een verhaaltje van Evert Woestenburg met wie ik in 1965  BZN opstartte

 

HERINNERINGEN VAN EEN VOORMALIG BANDLID – Evert Woestenburg- ( Deel 8 )

 

Naar Friesland

 

Vanaf oktober 1966 ging het best wel lekker met ons bandje.Dick kwam met steeds meer boekingen aanzetten en we werden al heel spoedig een beroepsorkest.Kees en Kies gaven hun baan op,Kees bij Heimeyer in Edam en Kies als kraanmachinist bij Hein Schilder in Volendam.De overige jongens studeerden nog.We kwamen te werken in geheel Noord-Holland en de optredens waren altijd bijzonder geslaagd met goed gevulde zalen.In die periode kwam ook Jacques Hetsen zich voorzichtig aansluiten bij de groep.

We waren nu beroeps en het kon niet uitblijven dat we ook buiten onze provincie gingen werken.En waar konden we dan beter terecht dan in Friesland.We hadden al veel gehoord over de Friezen,het zou goed en enthousiast volk zijn en dat hebben we geweten.Volgens mij hebben we van 1966 tot 1969 net zo vaak in Noord-Holland gewerkt als in Friesland.

 

Een van de eerste keren dat we naar Friesland gingen,was gelijk raak.We moesten namelijk zowel op zaterdagavond als de aansluitende zondagmiddag in Friesland spelen.Laatst sprak ik Jan tijdens een wandeling hier op de dijk en hij wist zich te herinneren dat toen moest  worden opgetreden in Gorredijk en Berlikum.Terugkijkende denk ik, dat ikzelf een nogal zuinige instelling had.In mijn loopbaan na BZN heb ik als administrateur menigeen mogen adviseren bij het verstandig omgaan met financiele middelen.En zo kwam ik dus dat weekend naar Friesland op het idee om op die zaterdagavond niet terug te keren naar Volendam,maar om een overnachting te regelen.Een hotel zou te kostbaar worden,dat zou bijna onze gehele gage gaan kosten,doch ik had een beter voorstel: we gingen met de tent.Mijn ouders hadden een prachtige bungalowtent en die mochten we met alle plezier lenen.De jongens hadden zo hun bedenkingen,maar O.K.,we gingen.Onze chauffeur dat weekend was Fred Kwakman,een vriend van Dick.Zodra we de plaats van optreden naderden concentreerde Dick,hij zat voorin de bus,zich geheel en al op borden met de tekst: “Camping”. Er waren zelfs bandleden die in de veronderstelling waren dat we mogelijk ergens zouden worden opgewacht door de fanfare,die ons zou begeleiden naar de camping.U begrijpt het al,nergens een camping te vinden.Dus toen maar aanbellen bij een boer.Er moest toch ergens wel een boer zijn die een stukje land voor 1 nacht wilde verhuren aan een beatgroep.Op zeker moment vonden we een boer en na wat rammelen aan de poort werden we opgewacht door een wilde bouvier.Deze werd door Dick de Boer ter plekke gehypnotiseerd en uitgeschakeld.Elk moment kon nu de boer tevoorschijn komen vanachter een struik om ons met een hooivork te bewerken.Maar dat viel best mee,die Friezen waren toch wel aardige mensen.Hij wees ons een redelijk stuk grond en wij gingen aan de slag.

Aan deskundigheid hadden we geen gebrek.Kees en Kies hadden een technisch beroep gehad,Jaap zou later in zijn loopbaan leiding geven aan een installatiebedrijf,Jan was bijna ingenieur,en ikzelf was ervaringsdeskundige omdat de tent van mijn ouders was.Het viel niet mee om alle stokken in het juiste gaatje te krijgen,maar onder bezielende leiding van Dick slaagden wij erin het framewerk rechtop te krijgen.Tent er overheen en klaar is Kees. Ja,dat dachten we!! Plots vroeg iemand:

”Steek het grondzeil even toe,Evert, waar is het grondzeil?”

“Dat zit in de zak” zo sprak ik. “De zak is leeg” sprak Dick” . Dus hadden we het grondzeil vergeten.Nou,dat was toch wat,moesten we op het natte gras slapen.We hebben de tent afgesloten en zijn snel naar de zaal gereden voor een warme kop koffie en een geweldig optreden.

Maarja,aan dat optreden kwam een eind en we wilden naar huis,naar de tent welteverstaan.Op een donker boerenerf,zonder sanitaire voorzieningen,zonder kachel,zonder grondzeil, op het natte gras.

Ik weet niet meer of we allen wel warme slaapzakken mee hadden,maar we gingen allen mopperend de nacht in.Ik weet zeker dat Dick de Boer die nacht met de ogen open heeft geslapen om er als de kippen bij te zijn,mocht een van zijn jongens die nacht de tent verlaten.Er werd namelijk op zo’n dansavond ook aan de bandleden wel eens een biertje aangereikt,en uit beleefdheid dronk je dat dan toch maar op. Maarja,wat er in gaat,moet er ook weer uit,en Dick was daar op voorbereid met zijn jongens.Stel je voor dat een lid midden in de nacht het boerenland in trekt om een plasje te doen, om vervolgens voorover in een boerensloot te belanden.De dag daarop moesten we wel weer optreden.

Gelukkig is er die nacht niets ernstigs gebeurd.Wel kwamen we allemaal reeds heel vroeg in de ochtend ijskoud,hoestend en proestend wakker.En gemopperd dat er werd.De tent bleek ook nog een beetje lek.En wat waren we blij dat we die zondagavond weer in ons eigen bedje konden slapen.

 

Tijdens het werkoverleg van de week daarop werd besloten om elk voorstel van mijn kant voortaan extra kritisch te beoordelen.Ook werd ik voor onbepaalde tijd uit de commissie “overnachtingen” verwijderd.

Een dergelijk drama mocht BZN geen 2^e keer overkomen.

 

Met vriendelijke groet,

 

Evert.

De soap aflevering van gisteravond was de best bekeken episode tot nu toe. 1.335.000 kijkers, een record dus. Gistermiddag voor de uitzending heeft de TROS ons laten weten nog een extra aflevering te willen uitzenden. Dat betekent dat  op1 juni aflevering 12 volgt, daarna 8 juni aflevering 13 en op 15 juni nummer 14 die dan voornamelijk in het teken zal staan van het allerlaatste concert de dag erna in Ahoy. Op de 15^de juni zal na de soap nog een extra BZN programma worden uitgezonden met een historisch overzicht van het BZN tijdperk. Hierin zullen voor zover ik begrepen heb vele bekende Nederlanders hun zegje over BZN doen.

 

De Ivo Niehe theatershow die gisteravond volgde na onze soap trok maar liefst 400.000 kijkers minder dan Adieu BZN, dat wil wel wat zeggen. We werden na afloop door vele kennissen gebeld die het een mooie uitzending vinden. Zelf vind ik het moeilijk om er een oordeel over te geven. Het is voor ons toch wel een beetje vreemd dat onze doodgewone dagelijkse beslommeringen zo goed bekeken worden.

 

De mediagekte rond BZN neemt steeds grotere vormen aan, nu het einde met rasse schreden in zicht komt. Overal camera’s  gossip,- kranten,- nationale en regionale radio, TV,- en andere mediavertegenwoordigers, en dan de overweldigende belangstelling tijdens en rond de afscheidsconcerten. Zoals ik eerder in dit journaal gezegd heb hang ik mijn gitaar na BZN aan de wilgen en trek ik mij geheel uit het muziekvak terug. Daarom zal het voor mij wel even wennen zijn als na 16 juni voor mij het doek definitief valt. Als dit waanzinnige showbizz circus zonder mij verder reist, en ik voorgoed uit de schijnwerpers treed. Ik probeer mezelf voor te stellen hoe dat zal zijn, maar dat lukt me nog niet helemaal.

 

Genoeg gedroomd, de realiteit staat voor de deur, en wel letterlijk en figuurlijk. De BZN wagen kan elk moment een toeter geven, en daarna afreizen naar Roermond voor een afscheidsconcert.