Een inktzwart hoofdstuk uit het bestaan van BZN dient zich aan. Na de meest slapeloze nacht van mijn leven, overheerst een leeg gevoel, en een diep verdriet om het verlies van een dierbare vriend waar we 40 jaar lang lief en leed me hebben gedeeld. Wat moet het verschrikkelijk zijn voor Tiny en voor de kinderen Rob Ard en Hanneke. Het doet pijn om er aan te denken. Jacques vormde samen met Dick de Boer vanaf het begin ons management. Hun taken waren weliswaar verdeeld, maar overlapten elkaar ook vaak. Voor het grote publiek werkte Jacques op de achtergrond, maar voor ons niet. Jacques was een buitengewoon deskundig en integer zakenman die BZN in showbizzland zakelijk gezien altijd op een juiste koers zette, en ons langs gevaarlijke klippen wist te leiden. Mede door zijn slimme inzichten was BZN de eerste band in Nederland die met een theatertour startte.

Maar niet alleen zijn intelligentie stond ons ten dienste. Bij concerten en op reis tijdens buitenlandse trips t.b.v.  tournees of het maken van TV specials was hij nooit te beroerd om zijn handen uit de mouwen steken. Niets was voor Jacques te veel, niets was onmogelijk. Desnoods trok ie met zijn blote handen nog even snel een hele schuur weg, als die bij opnames in de weg stond. De beer uit Wognum noemden we hem dan altijd gekscherend. Vanwege zijn postuur en oerkracht.

Of even samen met zijn vrouw Tiny 3000 stoelen neerzetten in een hal, het gebeurde talloze malen, en zonder ooit een woord te morren.  

We hebben heel veel aan Jacques en Tiny te danken, maar wat vooraan in mijn beleving staat is de ongelooflijke pret die we altijd met Jacques hebben gehad. Er was een humor tussen hem en ons die tot onbedaarlijke urenlange lachpartijen binnen de band kon leiden, en dat vele tientallen jaren achtereen. Overigens was dat een speciale soort humor die alleen Jacques en wij begrepen, maar de pret was er niet minder om. Zo zal ik mij Jacques altijd blijven herinneren. Het is bijna onwerkelijk dat hij er niet meer is, gisteravond had ik steeds het gevoel dat het nog niet helemaal definitief was, dat ze hem nog wel zouden oplappen. Een sterke beer heb je niet zomaar te pakken. Maar nee, ik besef het nu, hij is echt dood.

We hebben gisteravond intensief heen en weer gebeld of het concert vanavond door moet gaan. Heel moeilijk allemaal. Kan dat wel? Kunnen wij dat wel?  We hebben in uiterste twijfel de mening van Jacques´s familie gevraagd. Het zou in de geest van Jacques zijn om het door te laten gaan, was hun mening. Zij hebben er geen probleem mee. Maar toch. Je wordt tussen allerlei gedachten heen en weer geslingerd. Het is toch allemaal al zo beladen en emotioneel. Uiteindelijk zijn we bezig met afscheid nemen, en niet met een lachmusical. Wat heeft het voor zin om tijdelijk het afscheid nemen stil te leggen? We kunnen de optredens niet meer verschuiven. Het zou betekenen dat velen die ons nog een laatste keer willen groeten die gelegenheid niet meer krijgen, dat we die mensen teleur zouden moeten stellen. Kunnen we Jacques niet beter eren door in zijn geest door te gaan, een in memoriam voor hem uit te spreken en iedereen een minuut stilte voor hem te laten houden? We hebben voor het laatste gekozen, maar wat zal het moeilijk zijn.

Vanmorgen ontdekte ik in de gebruiksaanwijzing van mijn nieuwe Blu Ray speler dat het apparaat geen zelf opgenomen Blu Ray DVD’s kan afspelen. Dat had ik natuurlijk van te voren moeten controleren. Een dure fout , want ik wil mijn vakantiefoto’s enm luchtfoto’s absoluut in HD op mijn TV kunnen zien, dus moet ik weer een andere Blu Ray player kopen die dit wel kan. Nou ja , de teleurstelling duurde niet lang want ik moest al vroeg naar Lelystad,   

Vandaag was een echte topdag. De hele dag gevlogen met goede kennis, een advocaat, als ik de foto’s maakte hield hij het vliegtuig onder controle. Voordat we vertrokken moest eerst fotograaf D. Buwalda uit Edam mee de lucht in om wat foto’s te maken als illustratie bij een interview dat eerder deze week met mij was gemaakt. Daarna op verschillende locaties boven Noord Holland en Friesland de meest fantastische luchtfoto’s gemaakt, het was super weer, het zicht bedroeg wel 40 km of meer. In Texel hebben we even geluncht.

Nu net terwijl ik dit schrijf word ik gebeld door Dick de Boer die mij het vreselijke nieuws vertelt dat Jacques Hetsen onze manager is overleden. Het is niet te geloven, Jaques, 61 jaar en al ruim 40 jaar samen met Dick d Boer onze manager en boekingsman is zojuist in de buurt van Kerkdriel in zijn auto getroffen door een hersenbloeding. Hij was nog in staat om zijn auto aan de kant van de weg te zetten. In het ziekenhuis kreeg Jaques een tweede fatale hersenbloeding. Hij is dood. Het is bizar, onbegrijpelijk, ik kan geen woorden bedenken om mijn gevoel te verwoorden.