Wat een schitterend vliegweer gisteren, ik schat het horizontale vliegzicht op wel 50 km, zeer extreem in elk geval. Net na take –off zag ik in de verte het Park Theater in Hoorn al in de zon schitteren. Het gevoel om in zulke omstandigheden als een vrije vogel door het lege zwerk te suizen is nergens mee te vergelijken. Het verpletterende uitzicht op die kleine wereld onder je heeft een relativerende werking, het maakt alle aardse problemen kleiner. Je bent even alles vergeten, en helemaal een met de natuur.

Het instrumentvliegen, in slecht zicht omstandigheden en vooral s’nachts heeft ook zijn bekoringen, ik doe dat heel graag, maar met zulke extreem heldere condities vliegen is toch wel de grootste sensatie.

 

Gisteravond had ik een afspraak met Johan Tol en Michel Veerman, twee sympathieke liefhebbers en kenners van de Volendampen muziekscène. Zij schreven het boek “One Way Wind” over de  palingsound, waarvoor zij later onderscheiden zijn. Ze hebben het plan opgevat om een soort van BZN bijbel te maken. Een compleet naslagwerk in mooie druk. Ze vroegen om mijn medewerking als soort van supervisor. Ik denk er over na.

Vandaag treden we voor het laatst op in Utrecht, in Vredenburg. Het vreemde onbestemde gevoel dat mij bekruipt als ik aan 16 juni denk is nu latent aanwezig. Het laat mij en ik denk ook sommige andere collega’s, niet meer los. Ik denk er eigenlijk wel de hele dag aan, en merk dat mijn concentratie er een beetje onder lijdt. Gisteren kregen we een vraag van het weekblad prive wat we denken te gaan doen de “day after”, dus op zondag de 17 ^de. Ik had daar nog niet eens over nagedacht, maar waarschijnlijk komen de kinderen en kleinkinderen dan op visite , en drinken we in onze Weinstube  een wijntje op het nieuwe leven dat ons te wachten staat. S Ávonds wil ik de kinderen vragen om gezamenlijk in een gezellig restaurant bij ons op de dijk wat te gaan eten.

 

Dan  nu weer een bijdrage van Evert Woestenburg, waarmee ik samen BZN oprichtte.

 

 

HERINNERINGEN VAN EEN VOORMALIG BANDLID –Evert Woestenburg- DEEL 9

 

Van beroepsmuzikant naar boekhouder

 

Vanaf eind 1966 ontwikkelde onze band zich tot een beroepsgroep die meerdere malen per week het land in trok.We werkten in geheel Nederland, doch voornamelijk in Noord-Holland en Friesland.Het is misschien wat vreemd om te moeten constateren dat ik over die periode,van eind 1966 tot mijn vertrek in sept.1969 minder weet te herinneren dan over de periode daarvoor,de opbouwfase.Natuurlijk zijn er nog wat herinneringen,doch heel vaag en niet van dien aard dat ik er lange verhalen over kan vertellen.We werkten hard en hoopten uiteraard ooit een hit te kunnen scoren in de Top-40,hetgeen jammer genoeg niet wilde lukken.Ikzelf was nog bandlid bij de eerste 4 singles.Ik meen dat de 2^e single “Waiting for you” nog het beste resultaat heeft gehaald.Ik kan mij herinneren dat deze uitkwam op de vrijdag van onze Volendammer kermis en werd gebracht door mensen van Radio Veronica,ik meen Joost de Draaier en Adje Bouwman.We zaten te wachten in Bar de Molen en juist diezelfde week was ook Hey Jude van de Beatles uitgekomen.Je begrijpt het al: onze plaat werd die avond een enkele keer gedraaid,en Hey Jude werd stukgedraaid.Ik heb nog een Top-40 lijst uit die periode met “Hey Jude” op 1  en “Waiting for you” op 26

 

Een leuke herinnering heb ik nog aan de uitreiking van de gouden plaat aan Egbert Douwe ( Rob Out van Radio Veronica) ,helemaal in Brussel.Men had bij Veronica het plan opgevat om vanuit Amsterdam CS een feestelijke trein naar Brussel te laten rijden om aldaar de gouden plaat uit te reiken voor de nr.1 hit “Kom uit de bedstee, mijn liefste”.

In de trein waren vele genodigden w.o.Golden Earrings,veel journalisten,radio en TV.Ook BZN mocht mee.Aan eten en drinken uiteraard geen gebrek en het werd een bijzonder leuke dag.

 

Onze meisjes wilden/mochten in die tijd niet altijd mee naar een optreden,maar er was een optreden in St.Pancras waarbij alle dames ons nogal verrasten door onverwachts de zaal te betreden.Mijn reeds eerder genoemde zwager Ab Dollie was ook mee en het leek een leuke avond te gaan worden.Wie Ab kent,weet dat hij beresterk was en dat was toch wel een geruststellende gedachte.Onze kwetsbare meisjes tussen al die ruige Noord-Hollanders.Op zeker moment zien wij vanaf het podium een boer nogal vervelend doen tegen een van onze meisjes, en plotseling gebeurde er iets vreemds.Er vloog een menselijk lichaam door de zaal. Want wat bleek,mijn zwager Ab had zich zo kwaad gemaakt dat hij die boer oppakte en richting muur wierp.Mocht die zaal nog bestaan,dan zal een afdruk van een menselijk lichaam nog zeker zijn waar te nemen,daar op die muur.De boer was uitgeschakeld en we konden het optreden voortzetten.

Overigens zagen wij ook door een andere oorzaak soms mensen door de lucht vliegen.Het was in die dagen in de Noord gebruikelijk om in de zaal mensen te stapelen.Er zaten soms wel eens 4 tot 5 mannen op elkaars schouder en vaak dreigde de toren richting podium te komen.

 

Op zeker moment kwam er vanuit de groep het voorstel om mede t.b.v.een gepland optreden in de AMVO in Volendam onze eigen meisjes een soort flower-power hemd te laten bedenken en vervaardigen,hetgeen geschiedde.Tijdens dat optreden in de AMVO werden de eerste leuke filmbeelden gemaakt van onze groep en vele jaren later werden deze beelden nog regelmatig getoond bij BZN- jubilea etc..Nogmaals de complimenten aan alle meisjes.Ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig of een van de jongens zijn hemd nog bewaard heeft.Het mijne was blauw en is waarschijnlijk in de zak voor Polen beland..

 

In het begin heeft het voortbestaan van onze band nog aan een zijden draadje gehangen om een wel heel bijzonder reden.Vroeger kenden we nog de militaire dienstplicht.Om verschillende redenen waren Jan,Jaap en Kies vrijgesteld,echter Kees en ikzelf hadden een probleem.Vanwege mijn eerder gememoreerde ongeval werd ikzelf in die periode afgekeurd,doch Kees kon een groot probleem worden.Kees was een kerngezonde vent en heel goed in staat om ons land te verdedigen.Kees werd goedgekeurd en was zelfs al een week gelegerd in Assen.Grote paniek in de band,het einde was in zicht.Ik denk niet dat we toen zonder Kees waren doorgegaan.Ik ben geen medicus (overigens zou ik dan mijn beroepsgeheim hebben),maar welke gezondheidsklacht Kees plotseling is overkomen,is ons nooit echt duidelijk geworden.Een ding was wel zeker:hij was van de trap gevallen,juist op het moment dat de dokter voorbij liep.Op zeker moment kwam er telefoon uit Assen dat Kees gehaald kon worden.Hij was te ziek om zelfstandig naar huis te gaan.En we waren zo blij dat we onmiddellijk in de auto stapten.En over de chauffeur (en z’n auto) van deze rit wil ik nog wel iets vertellen.

In die periode hadden de Cats uit Volendam ook geweldig veel succes.Hun manager was Jan Buis (Jan Tuf),broer van Jaap Buis (van Jan Smit).Deze Jan Buis is een aantal jaren later op jonge leeftijd overleden.Ik weet nog dat er een redelijk goed kontakt was tussen onze manager Dick de Boer/ onze gehele band en Jan Tuf.Jan kwam ook regelmatig even een kijkje nemen bij ons optreden.Ik weet niet meer exact hoe het toen is gelopen,doch ikzelf was op dat moment de enige van de band die onmiddellijk naar Assen kon en de enige die ik bereid kon krijgen om te rijden,was deze eerdergenoemde Jan Tuf.Jan had toen een heel klein en laag rood sportwagentje voor 2 personen.Dus de heenreis was een belevenis,echter terug moest ook Kees mee.En ik weet werkelijk niet meer wie van ons beiden op de achterbank moest liggen.En wat waren we opgelucht toen we Kees bij de uitgang zagen staan.Ikzelf zeer zeker, als collega van Kees,maar Jan Tuf niets minder.Ook hij was zeer met ons begaan.Toen we Kees daar zagen staan, met z’n koffertje bij de uitgang van de kazerne,hebben we hem onmiddellijk in de auto gewerkt en zijn  vol gas weggescheurd.Het leek wel een bevrijdingsoperatie, want stel je voor dat de heren generaals alsnog van gedachte zouden veranderen.We zijn naar een restaurant in Assen gereden,hebben wat gegeten en gedronken,en vertrokken richting Volendam: BZN was gered.

Een foto uit 67/68.vlnr:Evert Woestenburg, Jan Tuijp, Jan Veerman, Jaap Sombroek, Kees Tol. 

 

In de zomer van het jaar 1969 besloot ik om de band te verlaten en een geheel nieuw bestaan op te bouwen.Je begint met vrienden voor de lol een bandje,je krijgt redelijk succes,je verdient best wel aardig,maar toch….

Ik was 22 jaar,een lange toekomst voor me,samen met Liesbeth reeds een woning gekocht,en ik wilde wat meer zekerheid.Een goede opvolger stond te popelen van ongeduld om het stokje van mij over te nemen.En eerlijk is eerlijk,dit was voor de band uiteindelijk een gouden wissel en voor mijzelf een beslissing waar ik echt nooit berouw van heb gehad.Uiteindelijk ben ik in 1974 voor mezelf begonnen met een Administratiekantoor en dat doe ik in wat afgeslankte vorm nog steeds met veel plezier.

 

Ofschoon mijn BZN-verhaal nu eigenlijk beeindigd is,wil ik toch graag nog een verhaaltje maken over zaken,gebeurtenissen en mensen waar Jan en ik allebei iets bijzonders mee hadden na mijn vertrek bij BZN.Dus tot een volgende keer.

 

Met vriendelijke groet,

 

Evert

Tijdens een Radio interview dat ik gisteren had op RTV NH werd aandacht gevraagd voor de BZN Top 42 die ze daar aan het voorbereiden zijn

 

Hopelijk is de uitkomst realistischer dan de laatste top 2000 op Radio 2. Hierin stonden BZN liedjes van ver voor Mon Amour, terwijl de Banjo Man en Yeppa, met Mon Amour eigenlijk de grootste hits in binnen en buitenland, er niet in voor kwamen. Carola was in die top 2000 sowieso niet vertegenwoordigd. Dat kan volgens mij niet. Dan denk je toch aan manipulatie op een of andere manier. Hopelijk wordt dat met deze RTV NH bzntop42 rechtgezet.

 

De BZNtop42 wordt op 16 juni op Radio NH uitgezonden,en door het publiek via internet samengesteld. Via jouw stem op website www.bzntop42.nl  kan je meedoen aan die poll.

Ik zou zeggen, even stammen allemaal. Het kan nog tot vrijdag, daarna is deelname niet meer mogelijk.

 

Het zonnetje schijnt, het lijkt een mooie dag te worden. Ik vertrek straks naar Lelystad om wat technische zaken betreffende een van mijn vliegtuigen te regelen. Er staat ook nog wat vliegwerk op het programma. Hoera, de lucht in !  In deze slopende dagen een welkome afwisseling. Vanavond een bespreking met de redacteuren van One Way Wind , het blad voor de Volendamse muziek scène.

 

Kreeg van de week een mailtje van Tiny Hetsen, de weduwe van onze onlangs overleden manager over zaken betreffende het laatste Ahoy concert. Het doet me doet me goed te weten dat ze de kracht heeft om er weer bij te zijn. Zo doet Jacques ook een beetje mee.