De zon laat zich na lange tijd weer eens zien vandaag. Iedereen om je heen lacht weer en is vrolijker dan anders, let daar maar eens op.Op dit soort dagen word ik naar het vliegveld toe gezogen , des te meer omdat het luchtfotoseizoen in deze dagen eigenlijk begint. De schaduwen zijn niet al te lang meer en de begroeiing is nog in een beginstadium. Ideale omstandigheden, bovendien hebben we vandaag geen final tour. Helaas, vandaag zijn er andere dingen te doen. Vanavond is er een vergadering van een groep verontruste leden van de Vereniging Oud Volendam bij mij thuis. Ik draag deze vereniging een warm, hart toe en ben sympathisant van deze groep. De groep voert een gerechtelijke procedure tegen het bestuur van de Vereniging. We praten daar vanavond over in het bijzijn van een advocaat. Vanmiddag zal ik mij moeten verdiepen in de stukken die tijdens deze procedure geproduceerd zijn.

Vanmorgen moesten mijn vrouw en ik naar Amsterdam om daar te zoeken naar deel 1 en deel 3 van de kinderfilm Hot Wheels. Jan en Kees, onze oudste kleinkinderen zijn daar echt helemaal verknipt van. Ze hebben deel 2 , dat wij eerder kochten nu al zo’n kleine 100 keer in de kleinkinderkamer onder ons nieuwe huis gezien, en vragen al een paar dagen met spoed om de andere delen. Vandaar onze missie vandaag . Helaas was nergens in Amsterdam een spoortje te ontdekken van de ontbrekende delen. De tijd die nog rest vandaag besteed ik aan de compilatie en digitale bewerking van een fotoserie van de sloop en bouw van ons nieuwe huis. Wat een klus, als ik daar John Meijer maar niet bij nodig heb. Als je er niet meer uitkomt op het gebied van multimedia weet John altijd nog wel raad.

Ik kreeg nogal wat reacties op de “BZN liefde” voor Friesland. Met name Groningers vroegen zich af hoe dat zat met Martini Plaza in Groningen.

Welnu, iedereen die erbij was in Drachten heeft gehoord dat ik in een adem met Friesland ook de stad Groningen heb genoemd als plekken die we zeer koesteren. Ik hoop dat iedereen begrijpt dat dit natuurlijk niet wil zeggen dat we het daarbuiten nooit leuk vonden, integendeel.

Ook van het Friesche Drachten hebben we in twee avonden afscheid genomen. Nooit meer die knusse sfeer in dat oergezellige theater De Lawei. Nooit meer dat napraten in die gezellige foyer. Het waren twee mooie avonden. Drachten beschouwden we net als sommige andere locaties altijd als een thuiswedstrijd. Eigenlijk is Friesland door alle jaren heen toch wel DE provincie geweest voor BZN. Dat begon al in de jaren voor Mon Amour toen we wekelijks minimaal twee keer de afsluitdijk bedwongen om naar Berlicum, Wommels, Gorredijk, Bolsward, Franeker, Beetsterzwaag en vele andere oergezellige oorden af te reizen. Wat hebben we daar een mooie tijd beleefd. Zou het zo weer over willen doen.

Aan alle goede dingen komt een eind zeg ik dan maar weer.

Gelukkig was dit nog niet het afscheid van Friesland,zoals ik al eerder zei, dat komt op 5 mei in Leeuwarden in de Expohal. Daar zullen we op grootse wijze afscheid nemen van Us Fryslan. Dat zal wat worden daar.

Dick de Boer vertelde tijdens de pauze gisteravond tot zijn schrik ontdekt te hebben dat onze  eerste schreden in het theater op 1 okt 1982 , – we waren toen de eerste Nederlandse band die een voet in het theater zette -, in het zelfde theater liggen als waar ook de laatsten gezet zullen worden. Namelijk het Concertgebouw in Haarlem, daarna komen de Ahoyconcerten. Puur toeval! Maar zulk puur toeval, bestaat dat wel, vraag ik mij dan af ?