Gisteravond tijdens het concert in het congresgebouw in Den Haag voelde ik duidelijk de hitte van het naderende allerlaatste concert, ik bespeurde het ook enigszins bij mijn collega’s. Er heerste een aparte sfeer. De 2100 mensen in de zaal leefden massaal met ons mee, dat voelde je gewoon.

Vanaf 1984 traden we elk jaar , soms meerdere keren per jaar op in deze prachtige concertzaal, die tot een van de mooiste van Nederland mag worden gerekend. Een glorieus verleden speelde zich af op deze bühne,  de BZN historie lijkt zich in vogelvlucht aan je voorbij te trekken als je daar staat en dan voor de laatste keer het publiek bedankt, beseffende dat je er nooit meer terugkomt. Ik had het er wel moeilijk mee.

Sprak net nog Jack Tol, die ik opleidde tot beroepsvlieger. Hij had zijn eerste week als captain A3190 bij easyet er op zitten en was er enthousiast over. “De verantwoordelijkheid die je als captain hebt drukt toch op je, en maakt dat het nadenken over beslissingen die in de cockpit genomen moeten worden zwaarder wordt”, aldus Captain Jack Tol.