Om 04:00 uur vannacht rijden we het dorp uit. Onze vroegere buren Cor en Annie reizen met ons mee. Zij gaan al zo’n 25 jaar met ons naar de wintersport, en hebben samen met Mary en mij onze kinderen leren skiën.Met hen waren we in Frankrijk, Zwitserland Italie en in Oostenrijk.De laatste jaren reizen we steeds in januari naar Gerlos in Oostenrijk. Mijn broer Kees en zijn vrouw Christien  vertrekken morgen, zij vliegen liever. We zien ze morgenmiddag in het hotel. Soms zijn ze eerder en soms niet, dat hangt ook van het weer af. Anyway, het wordt morgen skipassen kopen en de eerste onwennige schreden zetten in het Après-skilokaal. Gezellig? Zeker weten !! 

We zijn bijna 30 jaar geleden voor het eerst op wintersport gegaan met de band. Toen nog met Annie Schilder. Met het vliegtuig, maar ik weet nog goed dat het ritje met de bus vanuit München naar Hinterglemm een kwelling voor ons was. Eerst dat lange stuk Oostenrijk in, en daarna langs al die kleine plekjes en hotels waar passagiers afgezet moesten worden. We zaten toen in Haus Salzburg bij de familie Kees, in Hinterglemm,waar we nu na al die jaren nog steeds kontakt mee hebben. Toen we er die eerste avond aankwamen dacht ik nog:, waar is in Godsnaam die sneeuw nou eigenlijk ? Het was namelijk volkomen groen.

Maar ja destijds maakte niemand zich daar nog druk over, en terecht. Een paar uur later toen we onze benevelde koppen even uit het raam staken was er inmiddels een meter sneeuw gevallen.De volgende morgen konden we niet meer door ramen kijken, zoveel sneeuw lag er toen. Zo veel sneeuw heb ik eigenlijk daarna nooit meer gezien. Wat hebben we een lol gehad op die eerste wintervakantie. We hadden geen van allen nog ooit een seconde op de skies gestaan, en hadden een eigen leraar voor onze groep, dat was lachen gieren brullen zeg, vooral Dick de Boer die niet kon sturen en steeds op onze hoopjes camera’s en kleding afstoof was een giller. Zoals die avond dat we in arrensleeën onder dekens gezeten naar de Lindling Alm gingen bij 20 graden vorst. Dick de Boer die altijd aan alles dacht had een paar doosjes Jagermeister meegenomen, dat werd dikke pret onderweg met die sterke drank, vooral met Annie toen we teruggingen. In de knusse met houtskool verwarmde  Alm die verlaten en hoog in de bergen gelegen lag speelde de eigenaar op de citer, en wij, de enige gasten, stonden op de tafels. Wat een dolle boel.  Een paar jaar geleden was ik nog eens in Hinterglemm, waar Carola en haar gezin toen ook waren. Op mijn aanraden stapten we weer in die arreslee naar de Lindling Alm. Weer was het een betoverende rit, maar nu sneeuwde het niet,  het was een maanverlichte avond en nacht. Er was nog niets veranderd na al die jaren. Ik vertelde Carola van die eerste BZN vakantie en die avond hier op deze gezellige plek vele jaren geleden.  We hebben er met zijn allen weer enorm van genoten.

Met BZN en de BZN gezinnen zijn we daarna nooit meer samen op wintersport gegaan. Wel zijn we met de band nog verschillende keren met de Tros naar de sneeuw geweest, ook dat was altijd zeer gezellig.  Het zit er nu niet meer in, Kirchberg is de laatste keer geweest, maar dat was ook een van de mooiste keren samen. Aan alle goede dingen komt een end, zeg ik dan maar weer !