Als je Volendam binnen komt rijden, en je bent voorbij de eerste rotonde, zie je ter linker zijde een paar luxe villa’s , in een daarvan woont mijn broer Cor.  Naast hem woont onze neef Evert, hij staat in de quote 500 als een van de rijkste mensen van Nederland. Al jaren lang voeren deze twee notabele neven rond de kersttijd een verwoede strijd met elkaar. Wie heeft de drukst en de meest extravagant versierde en vooral verlichte kersttuin van Volendam. Met de meest vreemd uitziende attributen, lichtbeesten, meerdere arrensleden voortgetrokken door uit duizenden lampjes bestaande levensgrote rendieren die elkaar regelrecht voor de sokken rijden en allerlei bizarre kerstornamenten uit alle delen van de wereld proberen zij elkaar de loef af te steken.

Iedereen praat erover, wat zullen ze dit jaar weer bedenken, en vooral: wie is de beste?

Wij rijden met BZN een paar keer per week langs het fel verlichte strijdperk, en kijken onze ogen uit naar alle ontwikkelingen. De laatste jaren waren ze aan elkaar gewaagd, daar was iedereen het over eens. Maar dit jaar is het heel duidelijk mijn broer die mijn rijke neef een ferme tik uitdeelt. Waar het allemaal vandaan komt mag een raadsel wezen, maar zoveel kerstgeweld heb ik nog nooit eerder bij elkaar gezien. Dit is van grote niet Volendamse orde wat mijn broertje hier even etaleert.

Ik denk dat mijn neef de moed opgegeven heeft, al zeker drie dagen zijn er geen versierde bomen op kersthutten of beesten meer door hem bijgeplaatst.

En dat terwijl mijn broer dit jaar met een probleem kampte. Zijn twee dochters zijn de deur uit, en een daarvan voerde het elk jaar door broertje bedachte lichtplan uit. Zij klom daarvoor zelfs in tamelijk hoge bomen. Een paar weken geleden hoorde ik mijn broer daar al over morren. Hoe moet ik dat nu oplossen, ik kan toch moeilijk zelf in de bomen klimmen.

Nou ja het probleem is opgelost, dat kan zelfs een blinde nog zien, zoveel licht schijnt er tussen en op de bomen.

Gisteren met onze kinderen en kleinkinderen het Aviodrome in lelystad bezocht. Het werd allemaal gefilmd voor de soap.  Onze tweeling kleizoons Jan en Kees beginnen trouwens al aardige acteerkunstjes te vertonen, ze raken gewend aan de camera’s. Met al die vliegtuigen erbij kon hun dag niet meer stuk natuurlijk. We waren nieuwsgierig hoe kleine Sophie op de vliegtuigen en de vliegtuigherrie zou reageren. Ze bleek  bijna nog enthousiaster dan de boys. Ze heeft wel even in de PH-BZN gezeten, maar nog niet gevlogen. Eerst even wat zogenaamde cockpittime opdoen en dan daarna echt de lucht in. Met Jan, Kees en de cameraman van het soapteam zijn we na het bezoek aan het Aviodrome de lucht ingegaan met de PH-BZN. Ik heb de eerste steile bochten met ze gedraaid, en behoorlijk wat g krachten getrokken, tot mijn grote plezier vonden ze dat geweldig.Het kon ze niet gek genoeg. Ze lijken klaar voor het eerste barrel-rolletje.

Weer thuis gekomen zijn we in het paviljoen van Smit-Bokkum beland, waar een blaaskapel uit Breda BZN liedjes ten gehore bracht. Toen ik binnenkwam stonden Jack en Dick in het kostuum van de kapel mee te spelen. Ook hier was de soapploeg aan het filmen, het werd heel gezellig.

Onze schoondochter Tamara is deze week met haar nieuwe plaat “Liefde van vroeger”  binnengekomen in de top 100 op de 68^ste plaats. Proficiat Tamara. Dat gaat de goede kant op. Nu de top 10 nog in en het feest is compleet.

De sluiproute die Dick Plat deze week na het tweede final concert aldaar, vanuit Gouda naar Volendam bedacht had houdt de gemoederen in het BZN gelederen flink bezig. Dick had de eerste avond nogal kritiek op de Boer die een te “conventionele” route via Utrecht had gekozen. De route van Plat via het nu al befaamde dorpje Knorrenstein duurde uiteindelijk 1,5 uur langer en bleek ook nog eens in kilometers langer te zijn. Het Knorrenstein avontuur kostte ons allemaal bij elkaar 10,5 uur nachtrust. Ik denk dat de Boer de volgende nog overblijvende ritten weinig attentie aan de adviezen van Plat zal schenken.

Vandaag heb ik afscheid genomen van onze,-inmiddels,- huistimmerman Henk Konter. Hij is nu 1,5 jaar lang bij ons thuis als het ware in vaste dienst geweest. Het werk is af, en Henk kan trots zijn op wat hij gemaakt heeft. Vooral de Weinstube onder het huis is een juweeltje geworden. Iedereen die binnenkomt staat perplex en is onder de indruk van wat er van zo’n ruimte te creëren valt. Inmiddels heb ik besloten dat de gitaar waar ik mijn laatste noot op zal spelen (een lage besnoot op de A-snaar) een ereplaats zal krijgen in onze Weinstube.Hier zal hij in een flauw stemmig licht zijn laatste rust krijgen, en niet meer gestoord worden. Binnenkort zal ik eens wat foto’s van deze gezelligheidsruimte plaatsen. Komende donderdagavond zullen de leden van BZN en het soapteam in de Weinstube aanwezig zijn om de perspresentatie-aflevering van de soap te zien.