De hele wereld staat in de rook vanwege de verijdelde aanslagen op vliegtuigen. Het voordeel is dat we onze waakzaamheid weer even opfrissen. Het werd sowieso eens tijd dat deze tijdens vluchten en op vliegvelden aangescherpt werden. Zo kan je op verschillende vliegvelden na de rontgencontrole van je handbagage, – waarbij je metalen mesjes en schaartjes moet inleveren,- in de taxfree shops daarna weer schaartjes kopen. Tijdens een vlucht naar Egypte kreeg ik laatst tbv  de maaltijd metalen messen en vorken aangereikt, terwijl net daarvoor een onschuldig nagelknippertje als verdacht terroristisch wapen was afgepakt. Ik bedoel maar. Toch hoor je mensen in TV interviews klagen over de verscherpte veiligheidsmaatregelen die overal, ook op Schiphol getroffen worden. Terwijl die tijd en geldverslindende veiligheidsprocedures er toch zijn om diezelfde klagers te beschermen tegen onberekenbare terreur door volslagen idioten. We moeten er denk ik maar aan wennen, alsof het er bij hoort.  Zolang er verschillende religies zijn en een (te) groot verschil tussen rijk en arm op deze aardbol zullen onverdraagzame andersdenken en achtergestelden nieuwe vormen bedenken om hun frustratie er mee kenbaar te maken. Terreur zal nooit voorkomen kunnen worden, vooral door de introductie van zelfmoordcommando’s. Zo kan bv Iedereen een sportvliegtuig huren en daarmee een Jumbojet uit de lucht vliegen juist voor landing. Wat te denken van een gek die met een ton aan explosieven achter in zijn auto een drukke Zeeburgertunnel inrijdt en de zaak halverwege laat ploffen? Denk maar niet dat terroristen niet bij deze gruwelijke mogelijkheden opgekomen zijn. Kortom laten we maar alle mogelijk veiligheidsmaatregelen nemen, ook al kost dat wat tijd, en er niet meer over klagen. 

Vandaag zou Jack Veerman teugkomen van zijn vakantie, ik ga straks maar even bij hem langs. Sprak ook Jan Keizer nog die al weer een week terug is uit Italie op weg was naar een van zijn vakantievierende kinderen. Jan had een mooie en vooral warme vakantie gehad. 

Nu ik zo naar buiten kijk, naar dat troosteloze weer denk ik weer terug aan vorig jaar deze tijd, toen we op Keffalonia zaten. Daarom, en ook voor de thuisblijvers even dit zomerse plaatje dat ik daar toen maakte 

Zo, het is laat geworden, maar de teksten voor Tamara zijn klaar. Tussendoor heb ik ook nog heel veel werk aan mijn luchtfoto’s gehad die ik afgelopen maandag gemaakt heb. Ik sprak vanmiddag de componist van Tamara Piet Souer, hij zei me dat ie al weer een nieuw stapeltje topliedjes klaar had liggen. Daar moeten natuurlijk ook weer teksten op geschreven worden. De nieuwe liedjes voor Renate komen er ook aan, dus dat wordt werken hier. We reden laat op de avond nog even langs Vincent, om te kijken of er al beweging in het geboortefront zit, maar alles was donker. We zagen wel volle maan buiten, en volgens overlevering worden dan de meeste babys geboren. Zullen we dus over een paar uur wakker gebeld worden? We wachten weer af.

Het is nu middag, en bij Vincent en Branda is alles nog rustig. Wat een beroerd weer is het toch. De twee officiele bouwvakweken die er nu opzitten hebben uiterst slecht weer gekend, behalve afgelopen zondag. Jammer voor al die bouwvakkers die zich voor de vakantie in het hittefgolfzweet hebben gewerkt, en nu met regenpakken op pad moeten. Zelf waren wij tijdens de Nederlandse hittegolven in het buitenland. Het viel ons op dat er in de Nederlandse kranten alleen maar geklaagd werd over de hitte; ik dacht toen al, dat zullen we moeten bezuren met regen als we thuis komen, en jawel hoor. In elk geval hebben wij besloten om maar naar een klein Grieks eiland te vliegen als de baby bij onze zoon geboren is. Wij laten ons door dat herfstweer hier niet op onze kop zitten.

Nu we het toch over vliegen hebben. Las vanmorgen in de krant dat de Nederlander de grootste ergernis van vliegen, de te kleine stoelen, en huilende kinderen aan boord vindt. Ook in de top 5 : dat de voorganger zijn rugleuning in de achterste stand zet. Dat is toch ook toevallig. Mijn grootste ergernis is juist dat mensen zich daaraan storen. Dat mensen beginnen te morren als ik mijn rugleuning  helemaal naar achteren draai om even te gaan slapen. Per slot van rekening wordt de beenruimte van je achterligger er niet echt beroerder van, die was al klein. Het is een soort ergeren om het ergeren.