Vandaag en gisteren de hele dag aan het werk geweest in ons nieuwe pand in het centrum van Volendam, beter gezegd tussen de werklui in gelopen en hier en daar wat zaken gecoordineerd. Zoals waar de buitenlantaarns, en binnen-lampaansluitingen moeten komen. Waar en hoe hoog de verschillende flatscreens moeten worden opgehangen, het plaatsen van de open haard etc.  Ook hadden we airco in een ruimte vergeten, die nog is aangelegd en we hebben overal beveiligingscamera’s laten monteren. De beelden worden nu op verschillende speciale DVD recorders opgenomen waarvan er twee staan op twee verschillende lokaties buiten ons huis. Wat er ook bij ons gebeurt de beelden blijven zo altijd beschikbaar. We hebben nu de nieuwste kleurencamera’s op verschillende plaatsen rond het huis hangen. Een insect is er nog op te zien van grote afstand. Ook kunnen we nu waar ook ter wereld via het internet de live beelden van onze bewakingscamera’s bekijken. Alle deuren en ramen in ons nieuwe pand zijn na de inbraak in onze huidige woning met terreurbestendige sloten van buiten en van binnen meerdere keren vergrendeld.

Gisteravond waren we nog even in de Pianobar in Volendam waar Dick Plat met een van zijn hobbybands optrad. Dick trad op  met gitarist Jack Stroek en zanger Edwin Zwarthoed. Hij speelde zeer indringend en virtuoos op zijn saxofoon, het leek wel of ie de hele wereld weg wilde blazen. Met dove oren, het was vrij hard allemaal, ging ik aan het eind van de avond weer naar huis. Deze week heb ik door alle drukte niet kunnen vliegen, ik begin me daardoor minder prettig te voelen, en  moet daarom nu echt heel snel het luchtruim in, van de grond af.  De totale vogelse vrijheid weer even proeven. Zo niet, dan loop ik kans vliegontwenningsverschijndselen te krijgen, deze kondigen zich aan met rode vlekken in de nek. Als ik dan 1 start en landing maak voel ik me weer prima. Wat een vreemde wereld toch.

Nu eerst even de op dinsdag beloofde anekdote. We waren dus in Nice voor opnames van L Adieu ( van de CD Making a name) en moesten meteen de dag erna weer met een 8-persoons piper Chieftain – van Business Air Service uit Rotterdam – van Nice naar Parijs voor de rest van de opnames. Het was s’ avonds in Nice en op de route naar Parijs slecht weer, dat werd dus wachten in de foyer van het vliegveld. Het wachten duurde lang, we hadden redelijk wat bier gedronken toen we halsoverkop onmiddellijk moesten vertrekken. Er was een grote opklaring waar we meteen gebruik van dienden te maken. Na een kwartier moest Kees Tol al plassen van het vele bier en er was geen wc aan boord. Wel, zo zei de piloot, was er een trechtertje dat met een slangetje aan de onderkant van het vliegtuig verbonden was. Dit trechtertje zat precies op de plek van Dick de Boer, die het toch die avond al moeilijk had gehad; zijn taxi in Monaco was in de brand gevlogen. Na een korte maar heftige vergadering werd besloten dat Dick op zijn plek zou blijven zitten en het trechtertje voor Kees omhoog zou houden zodat Kees zijn werk kon doen. Binnen een paar seconden zat het kleine plastic dingetje vol en begon zelfs over te lopen over Dick zijn handen. Kees mocht niet verder plassen want de piloot riep dat het slangetje aan de buiten kant bevroren was. Kees was niet bereid om de plek van Dick over te nemen om daar zijn eigen trechter vol urine vast te houden, dat moest Dick dus onder hevig protest doen. Hij kon weinig anders, want elke rancuneuze handeling met het trechtertje zou urineoverlast op de plek van de Boer geven.

Nog geen 10 minuten later moest de rest van de band ook plassen. De enige trechter zat vol, in uiterste nood werden er door de piloot plastic zakken naar achteren gegooid. Ze hadden eerst vol broodjes gezeten. In no time waren ook deze volgeplast. Het leek wel een toestel van flying doctors met al die  infuuszakken vol bruisende vloeistof die overal verspreid lagen. In Parijs aangekomen, anderhalf uur later, was Dick de Boer inmiddels zo kwaad geworden, dat hij het irritante volle trechtertje door het zojuist van buiten geopende luik smeet, waar op dat moment net Jacques Hetsen onze manager met zijn kop in tevoorschijn kwam. Tot op dit moment hebben we hem niet verteld wat er in zijn gezicht gegooid werd. We durfden het gewoon niet.

Overigens was net een week eerder de ontvoering van dr. Tiede Herrema, een topzakenman van naar ik meen AKZO in Ierland, beeindigd. Deze spraakmakende zaak eindigde met een vlucht van Herrema uit Ierland met dezefde piper Chieftain als waar wij die avond mee vlogen. Ook dr Tiede Herrema had in het trechtje geplast, vertelde de piloot.