Toen ik zaterdagavond Nederland tegen Bulgarije zag voetballen moest ik denken aan een tripje dat wij met BZN maakten naar de hoofdstad Sofia, om er een show op te nemen voor de Bulgaarse TV.  BZN was daar razend populair en er werden veel van onze platen verkocht. We zouden vliegen via een tussenstop in Wenen. Daar bleek plotseling dat al onze bagage in Amsterdam al aan boord was gebracht van een toestel dat naar Thessaloniki vloog. Er ging nog een toestel van Wenen via Thessaloniki naar Sofia. Twee passagiers van onze band konden daarin nog mee; om praktische redenen werden dit Jan en Carola.Zij konden dan in elk geval over hun bagage beschikken. Een paar uur later werden we gebeld door Jan en Carola; ze stonden met alle bagage op Thessaloniki in Griekenland en konden niet naar Sofia wegens mist. Er werd ze medegedeeld dat er over twee dagen een bus zou vertrekken naar Sofia. Daar stonden wij dan in Wenen zonder bagage. Uiteindelijk konden wij ook Sofia niet in vanwege de mist. We besloten om Dick de Boer Wenen in te sturen om een paar schone onderbroeken te kopen. We hadden de nieuwe Weense onderbroekjes echter niet nodig.

In Thessaloniki vroegen Jan en Carola aan de piloot intussen wat er nu met dit toestel ging gebeuren. “Dat vliegen we zo meteen weer leeg naar Wenen terug” was het antwoord. Uiteraard gingen Jan en Carola toen ook weer terug naar Wenen. Carola herinnert zich dit als een hele mooie vlucht; “met zijn tweeen in dat grote lege vliegtuig zalig boven de wolken aan een heerlijk wijntje”. Het bleef mistig in Sofia. Uiteindelijk is de hele band nog de volgende dag terug naar huis gegaan, om een week later de hele trip over te doen. Tijdens die opnames maakten we nog een pijnlijk politiek geladen incident mee. Daarover later meer. 

Vandaag moet ik de lucht in, ik heb last van een soort niet-vlieg exceem, dat verdwijnt door een steile bocht of een barrelrolletje in de PH-BZN. De bedoeling is dat onze kleinzonen Jan en Kees weer een vluchtje mee gaan maken. Ze zijn de laatste maanden ook alleen maar met speelgoedvliegtuigen bezig geweest. Nu even echt de lucht in met ze. Dat wordt smikkelen dat wordt smullen in Lelystad. 

Vandaag en gisteren de hele dag aan het werk geweest in ons nieuwe pand in het centrum van Volendam, beter gezegd tussen de werklui in gelopen en hier en daar wat zaken gecoordineerd. Zoals waar de buitenlantaarns, en binnen-lampaansluitingen moeten komen. Waar en hoe hoog de verschillende flatscreens moeten worden opgehangen, het plaatsen van de open haard etc.  Ook hadden we airco in een ruimte vergeten, die nog is aangelegd en we hebben overal beveiligingscamera’s laten monteren. De beelden worden nu op verschillende speciale DVD recorders opgenomen waarvan er twee staan op twee verschillende lokaties buiten ons huis. Wat er ook bij ons gebeurt de beelden blijven zo altijd beschikbaar. We hebben nu de nieuwste kleurencamera’s op verschillende plaatsen rond het huis hangen. Een insect is er nog op te zien van grote afstand. Ook kunnen we nu waar ook ter wereld via het internet de live beelden van onze bewakingscamera’s bekijken. Alle deuren en ramen in ons nieuwe pand zijn na de inbraak in onze huidige woning met terreurbestendige sloten van buiten en van binnen meerdere keren vergrendeld.

Gisteravond waren we nog even in de Pianobar in Volendam waar Dick Plat met een van zijn hobbybands optrad. Dick trad op  met gitarist Jack Stroek en zanger Edwin Zwarthoed. Hij speelde zeer indringend en virtuoos op zijn saxofoon, het leek wel of ie de hele wereld weg wilde blazen. Met dove oren, het was vrij hard allemaal, ging ik aan het eind van de avond weer naar huis. Deze week heb ik door alle drukte niet kunnen vliegen, ik begin me daardoor minder prettig te voelen, en  moet daarom nu echt heel snel het luchtruim in, van de grond af.  De totale vogelse vrijheid weer even proeven. Zo niet, dan loop ik kans vliegontwenningsverschijndselen te krijgen, deze kondigen zich aan met rode vlekken in de nek. Als ik dan 1 start en landing maak voel ik me weer prima. Wat een vreemde wereld toch.