Vanochtend al heel vroeg uit de veren. Met leerling naar Lelystad voor navigatievlucht naar Hoogeveen. In de ochtend blijven de weerscondities nog toereikend, vandaar zo vroeg.

Blij dat ik weer even de lucht in kan, mijn hele constellatie heeft dat nodig van tijd tot tijd. Dan even het volgende:

Op maandag 20 mrt jl schreef ik in dit journaal: 

“Onze kapper Aart uit Volendam had vanavond een kaartje voor mij over voor het concert van David Gillmore in de Heineken Music Hall in Amsterdam. We gingen met zijn broer en schoonzus Piet en Astrid Bijvoet uit Avenhorn. Piet die (nog) vrachtwagenchauffeur is en Astrid (nog) directiesecretaresse, vertelden onderweg naar Amsterdam over hun plannen om binnenkort te emigreren naar midden Zweden, en daar een mooi rustig wegrestaurantje op het oog te hebben, waar ze een Nederlands eethuisje van willen maken om te exploiteren. Ik vroeg wat ze daar zochten; de keren dat ik daar was in midden Zweden, oa met BZN  kwam ik er geen hond tegen, alleen maar bomen en nog eens bomen. Dat was nou precies de reden waarom ze daar heen gaan zeiden ze, de rust.Ben toch benieuwd hoe het ze zal vergaan.Hou jullie op de hoogte.”

Welnu vandaag kreeg ik deze foto’s van hun nieuwe restaurant met de toepasselijke naam “Dutch Mountain” het is namelijk boven op een heuvel gebouwd bij Malung aan de E45, een Europese snelweg.  

Vandaag zijn we de hele dag bezig om het repertoire voor de final tour te bespreken. Met de hele band zitten we aan tafel, met een bak koffie en een paar kladblokken. Elke BZN CD wordt door ons beluisterd en elk liedje waarvan iemand vindt dat het in aanmerking komt gaat op een lijst. Zonder discussie. In een later stadium gaan we om tafel, om over deze lijst te discussieren. Ook hebben we de lijstjes die we van tientallen fans uit het land hebben gekregen erbij betrokken.

Het is eigenlijk best wel emotioneel om dit vreemde proces mee te maken, dit keer zonder TV of andere media erbij. Het gekst van alles is dat wij allemaal zo’n beetje de helft van de liedjes niet meer herkennen. Vooral de liedjes die niet in een TV special of clip gezeten hebben komen heel  “vreemd” over. De CD  Round the Fire springt er door de gezellige sfeer uit vonden de meesten van ons. Dat komt natuurlijk ook doordat we deze CD live opgenomen hebben. Best wel boeiend zo’n dag, want elk liedje heeft zijn eigen verhaal, en eigen herinneringen. Hoe de opnames verliepen, vaak tot diep in de nacht,  maar vooral ook waar en hoe de videoclips tot stand gekomen zijn. Tot in de verste uithoeken van de aarde hebben we daarmee de gekste dingen meegemaakt. Zoals met de clip opnames van de CD Pearls in een door bosbranden rokerig en mistig Maleisie, waar we met mondkapjes rondliepen, en het idee dat we de eerste twee maanden niet meer naar huis terug zouden kunnen. Ook hebben we het natuurlijk over Dirk gehad, onze sypathieke en altijd vrolijke collega-vriend met zijn onnavolgbare humor en aanstekelijke lach, maar ook over Roy Beltman, onze overleden producer. We draaiden nog het liedje Nadja van een van de begin CD’s s waar Roy het gesproken middenstukje voor zijn rekening nam. Het werd toch even stil aan tafel toen dat voorbijkwam. Vervlogen is die mooie tijd.