Zo, het is laat geworden, maar de teksten voor Tamara zijn klaar. Tussendoor heb ik ook nog heel veel werk aan mijn luchtfoto’s gehad die ik afgelopen maandag gemaakt heb. Ik sprak vanmiddag de componist van Tamara Piet Souer, hij zei me dat ie al weer een nieuw stapeltje topliedjes klaar had liggen. Daar moeten natuurlijk ook weer teksten op geschreven worden. De nieuwe liedjes voor Renate komen er ook aan, dus dat wordt werken hier. We reden laat op de avond nog even langs Vincent, om te kijken of er al beweging in het geboortefront zit, maar alles was donker. We zagen wel volle maan buiten, en volgens overlevering worden dan de meeste babys geboren. Zullen we dus over een paar uur wakker gebeld worden? We wachten weer af.

Het is nu middag, en bij Vincent en Branda is alles nog rustig. Wat een beroerd weer is het toch. De twee officiele bouwvakweken die er nu opzitten hebben uiterst slecht weer gekend, behalve afgelopen zondag. Jammer voor al die bouwvakkers die zich voor de vakantie in het hittefgolfzweet hebben gewerkt, en nu met regenpakken op pad moeten. Zelf waren wij tijdens de Nederlandse hittegolven in het buitenland. Het viel ons op dat er in de Nederlandse kranten alleen maar geklaagd werd over de hitte; ik dacht toen al, dat zullen we moeten bezuren met regen als we thuis komen, en jawel hoor. In elk geval hebben wij besloten om maar naar een klein Grieks eiland te vliegen als de baby bij onze zoon geboren is. Wij laten ons door dat herfstweer hier niet op onze kop zitten.

Nu we het toch over vliegen hebben. Las vanmorgen in de krant dat de Nederlander de grootste ergernis van vliegen, de te kleine stoelen, en huilende kinderen aan boord vindt. Ook in de top 5 : dat de voorganger zijn rugleuning in de achterste stand zet. Dat is toch ook toevallig. Mijn grootste ergernis is juist dat mensen zich daaraan storen. Dat mensen beginnen te morren als ik mijn rugleuning  helemaal naar achteren draai om even te gaan slapen. Per slot van rekening wordt de beenruimte van je achterligger er niet echt beroerder van, die was al klein. Het is een soort ergeren om het ergeren.