Vandaag bijna gehele dag samen met Kees Sier schilderijen gefotografeerd voor ons boek Volendam Schilderdorp.Kees Sier is kunstverzamelaar en een van de initiatiefnemers voor de totstandkoming van het boek. We hebben op diverse lokaties gefotografeerd, bijvoorbeeld in het Volendams Museum, omdat daar de schilderijen niet weg mochten. Nog even snel alle foto’s op de mac zetten en de kleuren controleren. Daarna vertrekken naar Den Haag voor het inhaalconcert van BZN. Een hele armada van familieleden en kennissen van ons vertrekt dan vanuit Volendam op weg naar het congresgebouw aldaar. 

Vandaag moet er weer een tekst afgeleverd worden. Dat wordt nog een paar uur vechten met de brains. Met een tekst ben je continue bezig, eigenlijk 24 uur per dag, je gaat er mee slapen en wordt er mee wakker, ook in de auto onderweg spoken de regeltjes nog door je hoofd. Soms , ook vannacht, ik sliep nog niet, had ik ineens een ingeving, snel mijn bed uitgegaan en opgeschreven. Vanmorgen ontdekte ik dat de woorden niet in de melodie pasten, misschien dus toch al een beetje geslapen toen ik het opschreef. Deze intensieve betrokkenheid duurt totdat ie klaar is, en dat voelt vaak als een bevrijding. Hoewel, als je dan iets moois hebt gemaakt, weet je dat het de moeite waard was. Ach ja,  na een driekwart leven lang teksten schrijven ben ik zo zoetjes aan wel aan dit stressige ritueel gewend geraakt. Vanmiddag eerst nog vergadering, dan vliegles geven in Lelystad. Morgen nog inhaalconcert in congresgebouw in Den Haag. Omdat we dit zo’n mooie zaal vinden nemen we onze families vrienden en bekenden dan mee. Het paasweekend lonkt, vorig jaar zijn mijn vrouw en ik met Pasen nog gauw even naar Oostenrijk gegaan. We blijven nu in Volendam, gezellig thuis. Het lijkt goed weer te worden in Volendam, hoorde ik van een meteoroloog.Misschien moeten we de fietsen maar weer eens uit het vet halen.

Wat was het vanmiddag een voorrecht om te mogen vliegen, als een vrije vogel te mogen zweven in zulke kraakheldere en doodstille lucht. Er waren maar weinig bofkonten zoals mijn leerling en ik vanmiddag op het vliegveld, het was heerlijk stil, dus ook met vliegtuigen.We hadden het rijk letterlijk en figuurlijk bijna alleen. Vliegen onder zulke omstandiheden is van een adembenemende schoonheid, je krijgt eerbied voor de machtige natuur die zich door de helderheid bijna aan je opdringt. Maar tegelijkertijd krijg je immens respect voor de mens, dat hij zich in een stuk metaal toch tussen de wolken wist te wurmen.Ik ben er van overtuigd dat veel personen hun lichamelijke en geestelijke klachten als sneeuw voor de zon zouden zien verdwijnen na het beleven van zulke euforische momenten zoals ik vanmiddag. Vliegen is gewoon goed voor de mens. Ik zou mijn antibiotica nu dus eigenlijk in de prullenbak moeten kunnen gooien.