Deze dag begonnen met bezoek aan huisarts. M’n pak voorgeschreven antibiotica is nu compleet opgepeuzeld maar ik hoest nog steeds als een hyena die het benauwd heeft. “Deze antibiotica was alleen voor de keel en omstreken” aldus de doc, en ik was dus weer op weg met een nieuw pakket antibiotica chemicalien voor de longen, “want, zei hij, het lijkt wel bronchitus”.Vandaag bezig met verwerken luchtfoto opdrachten en het bedenken van teksten. Het maken van teksten is een klusje voor de ochtend, als je nog fris bent.Of als het niet anders kan middags of  ’s avonds, maar geen twee dagdelen achter elkaar. Vroeger gingen we daar gewoon na de hele ochtend ook nog s’ middags mee door, maar toen we na een paar jaar in de gaten kregen dat het rendement van middag-arbeid op dit gebied vele malen lager ligt als het werken vroeg op de dag zijn we er mee gestopt. Dit is ook veel beter voor je sociale leven. Nu ik het er toch over heb. We hebben jammergenoeg vele jaren lang de situatie gehad waarbij we enerzijds een kantoorbaan hadden voor tekst,- en liedjesschrijverij, repeteren, demo’s maken etc, en dat alle 5 door de weekse dagen van “nine to five”, en daarnaast nog de BZN optredens, waarvoor we vooral vroeger sowieso hele weekenden van huis moesten.Omdat we in die tijd nog met de techniek meereisden waren dit langdurige uitjes. Voeg daarbij de buitenlandse trips en de vele maanden dag en nacht in de studio voor de opnames, en het mag voor iedereen duidelijk zijn dat het contact met het thuisfront op een (te) laag pitje kwam te staan.Bij nader inzien heb ik nu berouw van deze tijdvretende  werkwijze van toen, die er toe leidde dat we onze kinderen maar beperkt aandacht konden geven. Vooral het opnemen van demo’s in onze repetitieruimte, de perfectie die we daarin aanbrachten kostte onnodig veel tijd, zeeen van tijd. De demo belandde uiteindelijk in de vuilnisbak. In de studio in Hilversum probeerden we dan later de sound van de demo weer na te maken, wat wederom veel tijd en geld kostte en niet of nauwelijks lukte. Het was ook niet nodig. De studio klonk uiteindelijk altijd beter. Ik weet nu uit lange ervaring dat het eindproduct er door al die overmatige er in gestoken energie nooit beter van geworden is, integendeel. We werden gewoon geleid door de angst om het succes dat we eindelijk hadden weer snel kwijt te raken. Met veel en lang werken probeerden we die angst te verdrijven. Angst is echter altijd een slechte raadgever. De laatste 15 a 20 jaren hebben we dat veel beter op de rit, en gaan we vind ik veel professioneler en efficienter met onze tijd om, het resultaat is er artistiek beter door geworden vind ik, maar is er in elk geval niet minder om, en ons sociale leven is er mee op een veel hoger plan gekomen..